Κάποιοι έχουν πατέντα στις τεχνητές εκρήξεις

Το ότι ορισμένοι πολιτικοί ή πέριξ της πολιτικής στον δημόσιο λόγο τους χάνουν κάθε αίσθηση του μέτρου είναι γνωστό και καταγράφηκε πολλές φορές στη διάρκεια της πανδημίας. Επικίνδυνη συνήθεια και ακόμη πιο επικίνδυνη η εξοικείωση των πολιτών με ανακρίβειες, ψέματα και υπερβολές που δυστυχώς περνάνε στα ψιλά γράμματα ή αποκλειστικά στη ροή των social media.

Εσχάτως παρατηρείται όμως ένα ακόμη πιο επικίνδυνο φαινόμενο: Η απομόνωση λέξεων ή εκφράσεων πολιτικών και η διαστρέβλωσή τους στη βάση μιας αυθαίρετης ερμηνείας που στέλνει ακριβώς τα αντίθετα μηνύματα από αυτά που εκπέμπονται στο δημόσιο λόγο. Με τη διαφορά πως αυτές οι περιπτώσεις μέσα από τον παραμορφωτικό φακό βρίσκουν απεριόριστο χώρο στη δημόσια συζήτηση και ενημέρωση.

Ας μιλήσουμε με παραδείγματα: Τι μάθαμε από το τελευταίο briefing των δημοσιογράφων; Ότι ο κ. Πατέλης, οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, που δήλωσε ότι δεν θα προσλάμβανε κάποιον με διδακτορικό κρίνοντας ότι ο υποψήφιος εργαζόμενος είχε κάνει αυτήν την επιλογή για να κερδίσει χρόνια αποφεύγοντας τη δουλειά έδωσε τις απαραίτητες διευκρινίσεις κι όλα καλά. Εν προκειμένω το πρόβλημα το έχουν όσοι νιώθουν «άριστοι» ή όσοι έδωσαν όρκο στη σημαία της «αριστείας». 

Μάθαμε επίσης ότι η κυρία Αχτσιόγλου, τομεάρχης Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός, που είπε αναφερόμενη στην κατάρρευση των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού ότι το κόμμα της βλέπει την πανδημία ως ευκαιρία, έκανε μία «κυνική δήλωση»! Κι όχι μόνο. Κατά την κυβερνητική εκπρόσωπο, η συγκεκριμένη αναφορά «αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που όλο το προηγούμενο διάστημα υπέσκαψε και υπονόμευσε την εθνική προσπάθεια άλλοτε καλώντας σε πορείες, σπανίως καλώντας σε τήρηση των μέτρων και δείχνει ότι ο μύχιος πόθος του ήταν η καταστροφή»!

Μα, σοβαρά τώρα; Πρώτα απ’ όλα η δήλωση Πατέλη κι άλλες - ουκ εστιν αριθμός - δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών δεν επιδέχονται καμίας ερμηνείας. Είναι σαφείς, λιτές και περιεκτικές. Όπως για παράδειγμα, το ότι η μη κατάργηση του sms έχει παιδαγωγική και συμβολική σημασία…

Η δήλωση της Αχτσιόγλου συνοδεύτηκε από ένα ολόκληρο σκεπτικό που συνδεόταν με εφαρμοζόμενες σε όλο τον πλανήτη αποτυχημένες συντηρητικές πολιτικές και την αναγκαιότητα (θέμα που ανέδειξε η πανδημία) να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος, όπως επίσης και με το πώς τοποθετείται κάθε κόμμα απέναντι στην νέα πραγματικότητα. Ότι δηλαδή η αποτυχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών παγκοσμίως αποτελεί μία ευκαιρία για την Αριστερά να αξιοποιήσει τις ρωγμές που συντελούνται για να διεκδικήσει μία ουσιαστική αλλαγή στην πολιτική της Ευρώπης και μία κοινωνική ατζέντα.

Το ότι η κυβέρνηση ερμηνεύει αυτή τη δήλωση ως κυνική ομολογία του ΣΥΡΙΖΑ ότι επιχαίρει για την πανδημία και εύχεται την αποτυχία της χώρας είναι άλλο θέμα. Και μάλιστα ιδιαίτερα σοβαρό. Διότι αυτό έγινε και με την περίπτωση Τζανακόπουλου και την ερμηνεία που δόθηκε σε αναφορές περί εκκαθαρίσεων στη δημόσια διοίκηση απολύτως συνδεδεμένες όμως με τους μηχανισμούς της παραεξουσίας που παρακάμπτουν το κράτος κι εμποδίζουν ακόμη και την εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων. Ομοίως και με την αναφορά Τσίπρα πως «ξεστοκάρουν τα εμβόλια της AstraZeneca», αυτό δηλαδή που έχουν πει και υπουργοί μιλώντας για απόθεμα, και με ερμηνεία πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αντίθετος στην διαδικασία του εμβολιασμού.

Κάπου εδώ χάνουν την αξία τους ακόμη και οι λέξεις. Ο παραλογισμός που όλη η κοινωνία ζει βοηθούσης της πανδημικής κρίσης δεν μπορεί να βαφτίζεται «κανονικότητα». Είναι άλλο η πολιτική κριτική, ο πολιτικός διάλογος, η πολιτική αντιπαράθεση σε όλες τις εντάσεις κι άλλο η άσκηση πολιτικής μόνο μέσα σε χαλάσματα που δημιουργούνται από τεχνητές εκρήξεις. Και σ’ αυτό πράγματι κάποιοι έχουν την πατέντα...