Ερχονται οι Ρώσοι;

Δεν θέλουν και δεν µπορούν να εµπλακούν στα σοβαρά µε την κατάσταση που διαµορφώνεται στα Βαλκάνια. Και όσο η ένταση µεταξύ Τουρκίας και Ηνωµένων Πολιτειών δεν έχει κατασταλάξει.

Την παρουσία τους τη δηλώνουν για την ώρα µε αρέσκεια και απαρέσκεια για κάτι που συµβαίνει και δεν βρίσκεται στο περιβάλλον τους. Ηδη η Ουκρανία και η Κριµαία ορίζουν τη διακεκαυµένη ζώνη τους. Και η νησίδα της παρέµβασής τους στη Συρία, σε µια διαµάχη που δεν φαίνεται η οριστική της διερεύνηση.

Βέβαια, η θεσµική τους παρέµβαση, όπως αποτυπώνεται σε επίσηµες δηλώσεις, αφήνει ένα υπονοούµενο που δεν είναι άγνωστο στην ευρωπαϊκή διπλωµατία: την αλβανική ανησυχία, που εκφράζεται τόσο µέσα στη FYROM όσο και στις σχέσεις Κοσόβου-Σερβίας. Οτιδήποτε οµιλεί ελληνικά δεν τους φαίνεται συµπαθές, αν εξαιρέσω τις φιλορωσικές τάσεις που πάντα είχαν µια επιρροή στη χώρα µας. Από την άλλη, η Ελλάδα δεν αποτελεί, µήτε πρόκειται, κάποιο ορατό θέµα στην εξωτερική τους πολιτική.

Από τον καιρό των βοµβαρδισµών της τέως Γιουγκοσλαβίας (πέρασαν ήδη είκοσι χρόνια) οι Σέρβοι, συνήθως ουδέτεροι ή και ανεξάρτητοι στις αρχαίες διαµάχες του Τρίτου Κόσµου, αισθάνονται άβολα στο ενδεχόµενο να στραφούν εναντίον της Ρωσίας. Αλλά το γρανάζι γυρίζει και οι βεβαιότητες του άλλου αιώνα δεν προοιωνίζονται ανάλλογες στον παρόντα αιώνα. Στην ελληνική Βουλή συζητιέται µια επαναβεβαίωση εµπιστοσύνης και το τελευταίο που µας απασχολεί είναι να αντιδράσουµε τώρα, µε µια έντονη ΝΟΤΑΜ, στη ρωσική µουρµούρα.

Το µόνο σίγουρο είναι πως η βαλκανική πολιτική των Ρώσων δεν έχει ξεπεράσει το κλίµα τού «δείχνε πως υπάρχεις και βλέπουµε». Κι αυτό δεν είναι παράλογο. Είναι υποχρεωµένοι να κρατήσουν κάποιον κώδικα προτεραιοτήτων, τουλάχιστον όσο η Τουρκία προκαλεί θερµά επεισόδια στη Συρία. Ακόµη κι αν η γειτονική χώρα κινδυνέψει µε την πολιτική της, δεν νοµίζω πως το ΝΑΤΟ θα την αφήσει να αυτενεργεί, δηµιουργώντας βαρύ εκνευρισµό σε πολλά επιτελεία. «Ξανθόν γένος» πάντως δεν πρόκειται να υπάρξει για την ώρα. Γνώµη µου.