Σηµασία, ιδιαιτέρα τέτοιες εποχές, δεν έχει το λέγειν, αλλά το φαίνεσθαι

Θα µου πεις, τι κάθεσαι και παρατηρείς νυχτιάτικο και µάλιστα σε περιόδους που καίνε. Και είναι και προεκλογικές. Η εκλογική περιφέρεια τώρα παρατηρεί... Η ώρα πρέπει να είχε πάει 2 µετά τα µεσάνυχτα, η τηλεόραση ανοιχτή, στη Βουλή. Απάντηση στο ερώτηµα «γιατί» δεν υπάρχει. Από συνήθεια µέχρι επαγγελµατική διαστροφή. Μη συµβεί κάτι και το... χάσουµε...

Τροµάρα µας. ∆εν το χάνουµε εµείς, το χάνουν οι βουλευτές. ∆ιάβασα µε ειλικρινές ενδιαφέρον την τεράστια συµµετοχή των βουλευτών τη συζήτηση για τη Συµφωνία των Πρεσπών. Των αρχηγών και κοινοβουλευτικών συµπεριλαµβανοµένων, σχεδόν του συνόλου της εθνικής αντιπροσωπείας. Λογικό, µεγάλο θέµα, εθνικό, και µε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ολοι σε κάτι θα έχουν να συνεισφέρουν σε προβληµατισµό ή επιχειρηµατολογία. Μετά κατάλαβα ο αφελής. Πάλι τα ίδια!

Γιατί σηµασία, ιδιαιτέρα τέτοιες εποχές, δεν έχει το λέγειν, αλλά το φαίνεσθαι. ∆εν έχει την παραµικρή σηµασία να ακουστείς από τους συναδέλφους σου, ούτε καν από τον λαό. Αντε, το πολύ πολύ καµιά ατάκα και κανένα πέρασµα από το video wall αλλά στις 2 το πρωί… Μετά έρχονται τα σπουδαία, και σηµαντικά, και κρίσιµα για την εκλογή.

Πρώτον, παίρνεις το βίντεο της οµιλίας. Γεµίζεις, σχετικά, την αίθουσα, προσθέτεις και κανένα χειροκρότηµα. Τους τα είπα από την καλή... έτοιµο το βίντεο προς ανάρτηση στο ∆ιαδίκτυο και µαζική αναµετάδοση από οπαδούς.

∆ουλειά δεύτερη και αναντικατάστατη η έντυπη. Γεµίζει δρόµους και σπίτια, µένει εκεί να θυµίζει µια σηµαντική εθνική παρέµβαση. Μα τι σηµασία έχει αν η παρέµβαση έγινε στις 2 τα ξηµερώµατα και ουδείς την άκουσε;

Γι’ αυτό και η πρεµούρα της συµµετοχής. Ολοι ξέρουν ότι από τους 200 τόσους το πολύ να ακουστούν 30-40. Για µετά κάνουν τη δουλειά οι πολλοί.

Τελικά, για πολλούς «τίποτα δεν αλλάζει στην καηµένη τους ζωή» και αυτό που σηµαίνει πολιτική συνεχίζεται αδιατάρακτα µε έναν και µοναδικό στόχο και σκοπό. Την επανεκλογή. Στις 2 τα ξηµερώµατα.