Συμπεράσματα από τις εκλογές στο ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ

Σε μια περίοδο πολιτικής ξηρασίας, το να σηκωθούν 270.000 πολίτες και να συμμετέχουν με την ψήφο τους στην εκλογή αρχηγού, όχι του πρώτου, αλλά του τρίτου κόμματος, είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός και οπωσδήποτε ζητά την ερμηνεία του.

Η συγκίνηση που προκάλεσε η ασθένεια αρχικά και η απόσυρση από την προεδρική εκλογή και λίγο αργότερα, ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά, όπως και η συμμετοχή στη διαδικασία ενός πρώην πρωθυπουργού, του Γ. Παπανδρέου, ενεργοποίησε αντανακλαστικά. Αρκούν όμως για να ερμηνεύσουν το μέγεθος αυτής της συμμετοχής;

Οι πολίτες με το αισθητήριό τους είπαν καταρχήν στον ίδιο τον πολιτικό φορέα τους, το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ, ότι του δίνουν εντολή και μια ευκαιρία επανεκκίνησης. Είναι φρούδες οι ελπίδες όσων πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ξαναγίνει ένας πόλος του δικομματισμού. Αλλά είναι διαφορετικό να φυτοζωεί στη ζώνη των λοιπών κομμάτων και διαφορετικό να αποτελεί έναν τρίτο, διακριτό και αξιοσημείωτο πόλο της πολιτικής μας ζωής. Και επειδή είναι στο χώρο του κέντρου να μπορεί να συζητά κυβερνητικά προγράμματα και λύσεις με τα δύο κόμματα εξουσίας, όταν κληθεί από τις συνθήκες και την ψήφο του λαού. Αυτή η δημιουργία ενός τρίτου πόλου, είναι ένα στοίχημα και μια εντολή των 270.000 ψηφοφόρων που δεν πήγαν βόλτα τη χτεσινή ηλιόλουστη μέρα, αλλά στήθηκαν στις ουρές για να ψηφίσουν.

Οι ψηφοφόροι όμως για τον Πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ μίλησαν και για το πολιτικό σύστημα συνολικά. Έστειλαν ένα σαφέστατο «μήνυμα καπνού» στα δύο μεγάλα κόμματα ότι όπως πορεύονται δεν τους ικανοποιούν. Το ένα, με μια διακυβέρνηση χωρίς το μεγάλο λάθος, αλλά με πολλές μικρές κυβερνητικές αβελτηρίες, που συμποσούμενες συνιστούν πρόβλημα. Και το άλλο, με μια αντιπολίτευση «νάχαμε να λέγαμε», χωρίς προτάσεις, με μπαταριές στον αέρα. Είναι σα να ζητούν από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσουν αυτό το ανούσιο παιχνίδι, με κοκορομαχίες συχνά πυκνά, χωρίς διάθεση πολιτικής συναίνεσης για τα μείζονα, ούτε καν διαλόγου σοβαρού… Και το ζητούν, πηγαίνοντας στην κομματική κάλπη του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΙΝΑΛ ως τέτοιο, ή ως ΠΑΣΟΚ, με τον νέο του Πρόεδρο, καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στο αίτημα των ψηφοφόρων του. Και οι δύο πόλοι, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, να προσαρμοστούν στο σήμα καπνού που τους στέλνουν οι κάλπες του ΚΙΝΑΛ.

Το αποτέλεσμα, το μεγάλο προβάδισμα του Νίκου Ανδρουλάκη, δείχνει ότι επικράτησε στους ψηφοφόρους το αίτημα της ανανέωσης. Τουλάχιστον ηλικιακά. Αφού ως ηγέτη δεν έχουμε γνωρίσει ακόμη τον Νίκο Ανδρουλάκη. Δεν έχει συμμετάσχει ποτέ στη διαχείριση εξουσίας, άρα δεν έχει φθαρεί... Είπαν με λίγα λόγια: τόπο στα νιάτα.

Ενδιαφέρον στοιχείο των εκλογών είναι η αναντιστοιχία Αθήνας και υπόλοιπης Ελλάδας. Στις εκτός Αθήνας περιοχές ο Ανδρουλάκης είχε πολύ υψηλά ποσοστά και  προηγούνταν όλων. Στην Αθήνα ήταν τρίτος, με μικρές βέβαια τις αποστάσεις μεταξύ των τριών ισχυρότερων.

Ο δεύτερος γύρος της ερχόμενης Κυριακής, προφανώς διατηρεί το ενδιαφέρον του. Κυρίως για το πόσοι θα συμμετέχουν και ποια θα είναι η διαφορά πρώτου – δεύτερου. Ωστόσο, με πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου και του Α. Λοβέρδου, θα μπορούσε να παραληφθεί υπέρ του πρώτου, ως μήνυμα ενότητας και μαζικής έκφρασης του πολιτικού χώρου. Εκτός αν θεωρούν εύκολο να ξαναπάνε στις κάλπες την επόμενη Κυριακή οι 270.000 πολίτες. Και κάθε χιλιάδα λιγότερη, θα μειώνει και τη δύναμη του ΚΙΝΑΛ και τη δύναμη του νέου Προέδρου τους.