Τυραννόσαυροι

Ακόµα και σε... αµπελοφιλοσοφικό (τι είναι ο άνθρωπος, ένα τίποτα είναι, χους ει και εις χουν και τα λοιπά). Στόχος της καγκελαρίου είναι να της δοθεί µια τελευταία ευκαιρία κατ’ αναλογίαν προς την αµερικανική παράδοση: ο πρόεδρος την πρώτη πενταετία φροντίζει για την επανεκλογή του, ενώ τη δεύτερη για την υστεροφηµία του. Κάτι που όµως δεν αποδίδει ούτε στις ΗΠΑ. Εχουµε βέβαια και το ελληνικό παράδειγµα µε την αποχώρηση Σηµίτη, που όλοι γνωρίζουµε πώς κατέληξε. Βέβαια, ενώ η Μέρκελ δηλώνει ότι δεν θα ξαναπολιτευτεί, ο Σηµίτης παρέµεινε στη Βουλή τρία επιπλέον χρόνια (22 συνολικά). Βλέπεις, έχουµε και την ασυλία... Και εδώ ερχόµαστε σε έναν ενδιαφέροντα συγχρονισµό. Την ώρα που η Μέρκελ ανακοίνωνε το κλείσιµο της καριέρας της, ο Ελληνας πρωθυπουργός άνοιγε το ζήτηµα της συνταγµατικής αναθεώρησης. Εχουν διατυπωθεί προτάσεις για τον περιορισµό της θητείας των βουλευτών, κατ’ επέκταση και των πρωθυπουργών, µε όριο τα οκτώ συνεχόµενα χρόνια (υπάρχει πάντως το παραθυράκι της επιστροφής κάποιου έπειτα από τέσσερα χρόνια, ενδεδυµένου ίσως µε τον µανδύα του σωτήρα). Ο συγχρονισµός µάς δίνει την ευκαιρία να σκεφτούµε αν η δηµοκρατία χρειάζεται αναντικατάστατους πολιτικούς, δηµάρχους κ.λπ. Η κυρία Μέρκελ είναι ήδη πρωθυπουργός 13 χρόνια. Είναι πάρα πολλά. Ανεξαρτήτως του αν η πορεία της υπήρξε επιτυχής, σηµασία έχουν οι δοµές που παγιώνονται, η ρουτίνα, το µπλοκάρισµα της επετηρίδας. Ας αναζητήσουµε, λοιπόν, τις τολµηρότερες δυνατές λύσεις, θέτοντας επίσης όρια ηλικίας – κάτι καλό θα βγει. Αν και όλα αυτά χλωµά τα βλέπω, ενόσω οι αποφάσεις λαµβάνονται από τους ίδιους τους ενδιαφερόµενους. Μακάρι να υπήρχε ανάλογος τρόπος ώστε να ανασχεθεί και η επέλαση των απογόνων. Δεδοµένου όµως ότι τέτοιες ρυθµίσεις δεν είναι εφικτές, το ζήτηµα επαφίεται στην ευφυΐα των ψηφοφόρων...