Τι μάθαμε από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή: Η τακτική Μητσοτάκη-Τσίπρα και μια απουσία που ίσως να βολεύει

Το τέλος της τριήμερης συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας την οποία κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης, επιτρέπει την εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων για τους πρωταγωνιστές των  πολιτικών εξελίξεων του επόμενου διαστήματος μιας και πιστοποιήθηκε ότι – ανεξαρτήτως του χρόνου των εκλογών – έχουμε εισέλθει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.

ΝΔ: Να φύγουμε εμείς για να έρθει ποιος;

Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επενδύσουν στη σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Πρωθυπουργός φαίνεται πεπεισμένος ότι η ευθεία σύγκριση των δύο κυβερνήσεων αλλά και των δύο επικεφαλής τον ευνοεί και αυτό θα αποτελέσει κεντρική επιλογή του, κατά το επόμενο διάστημα. «Άλλωστε τι ακριβώς ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ; Να καταδικαστεί εν μέσω πανδημίας μια εκλεγμένη κυβέρνηση 31 μηνών, επιτυχιών ή λιγότερων επιτυχημένων αποτελεσμάτων, για να προκύψει και να κυβερνήσει ποιος; Ποιος; Αυτός που επί 2,5 χρόνια μετά τις εκλογές του 2019 δεν τόλμησε να κάνει ένα απολογιστικό συνέδριο για τα αίτια της ήττας του; Αυτός –σε εσάς αναφέρομαι– που δεν έχει αλλάξει ούτε ένα από τα στελέχη της ηγετικής ομάδας, η οποία ηττήθηκε κατά κράτος στην κάλπη; Αυτός που επικαλείται ως νέα μια πολιτική, η οποία έχει ήδη καταδικαστεί από τον ελληνικό λαό ως η χειρότερη εμπειρία που βίωσε η χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά;», ήταν η χαρακτηριστική αναφορά στην ομιλία του Πρωθυπουργού, ο οποίος έκανε πλήρη απολογισμό των δυόμιση χρόνων διακυβέρνησης ενώ, για πρώτη φορά, δεν είπε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Μια αναφορά, όμως, σημάδι και δικής του αδυναμίας.

Αν και η τακτική της ευθείας σύγκρισης αποδείχθηκε αποτελεσματική για τη ΝΔ το προηγούμενο διάστημα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνεχίσει να φέρνει τα ίδια αποτελέσματα όσο ο χρόνος περνά. Άλλωστε όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από την τετραετία 2015-2019, οι πολίτες περισσότερο κρίνουν τα πεπραγμένα της παρούσας κυβέρνησης και λιγότερο θυμούνται όσα έγιναν με την προηγούμενη. Όσο, μάλιστα, ο Πρωθυπουργός αναγκάζεται σε συνεχείς «συγγνώμες» τόσο περισσότερο θα εδραιώνεται η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν το 2019.

Επιπλέον, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ψηφοφόροι φαίνεται να αποκτούν, πλέον, μια ενδιάμεση επιλογή ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, η τακτική αυτή μπορεί τελικώς να μην είναι και η πλέον κατάλληλη με δεδομένη πάντα τη δεδηλωμένη βούληση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κυβερνήσει σε μονοκομματική κυβέρνηση.

ΣΥΡΙΖΑ: Αλλαγή αντιπολιτευτικής τακτικής

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας που προκάλεσαν την τριήμερη συζήτηση φαίνεται να επενδύουν στην τακτική της πόλωσης και των υψηλών τόνων. Η κίνηση του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατάφερε να βάλει την κυβέρνηση επί τρεις μέρες στη Βουλή σε απολογούμενη θέση για όσα έγιναν στην κακοκαιρία, ενώ η υπόθεση Φουρθιώτη αφήνει σοβαρά εκτεθειμένη τη Νέα Δημοκρατία και συγκεκριμένους υπουργούς της.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να επιλέγει την ευθεία προσωπική αντιπαράθεση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επιδιώκοντας την πρόσωπο με πρόσωπο σύγκρουση στη Βουλή, καθώς πιστεύει ότι από αυτήν βγαίνει κερδισμένος. Παράλληλα, επιλέγοντας να τοποθετηθεί για αρκετή ώρα για το ζήτημα Φουρθιώτη έδειξε ότι επιθυμεί να επαναφέρει στον δημόσιο διάλογο το επιχείρημα περί ηθικού πλεονεκτήματος. «Η δεύτερη μεγάλη διαφορά μας είναι στο πεδίο της ηθικής. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πιο έντιμη και καθαρή κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση και μετά», ήταν η σχετική του αναφορά.

Παράλληλα, σε όλες τις τοποθετήσεις των κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έγινε σαφής η πολιτική γραμμή ενόψει εκλογών. Το «προοδευτική συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα» ακούστηκε ουκ ολίγες φορές από το βήμα της Βουλής. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το επιχείρημα ότι ήταν το κόμμα που πέρασε την απλή αναλογική και ως εκ τούτου μπορεί να προτείνει κυβερνήσεις συνεργασίας, φαντάζει δύσκολος ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης χωρίς την παρουσία του πρώτου κόμματος.

Τέλος, παρά το γεγονός ότι οι τελευταίες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνά σε νέα φάση αντιπολιτευτικής τακτικής. Ωστόσο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο επικεφαλής του εξακολουθούν να παρουσιάζουν προβλήματα πειθούς και προγραμματικής επάρκειας. Επιπλέον, πάντα ελλοχεύουν οι δυσάρεστες -για τον ΣΥΡΙΖΑ- εκπλήξεις. Χθες, για παράδειγμα, ενώ περιμέναμε την αντιπαράθεση Μητσοτάκη – Τσίπρα, το ενδιαφέρον στράφηκε πάλι στον Παύλο Πολάκη και στην απαράδεκτη συμπεριφορά του εντός κοινοβουλίου. Όταν, μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας λέει «εσείς με τον Φουρθιώτη, εμείς με τον Πολάκη» δείχνει ότι δεν συμμερίζεται την άποψη που λέει ότι ο Κρητικός βουλευτής περισσότερο ζημιώνει την Κουμουνδούρου παρά τις επιφέρει κέρδη.

ΚΙΝΑΛ: Απουσία που εξυπηρετεί ή δυσχεραίνει;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναγκάστηκε να προβεί σε τρικ προκειμένου να μιλήσει στη Βουλή, συγκαλώντας για την Κυριακή την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΙΝΑΛ. Το γεγονός ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν είναι μέλος του Κοινοβουλίου δημιουργεί αντικειμενικά πρόβλημα στην κοινοβουλευτική παρουσία του κόμματος. Μένει, όμως, να φανεί τι αποτέλεσμα θα έχει αυτή η αδυναμία, καθώς από τη μία πλευρά του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως ο τρίτος πόλος ανάμεσα σε  Μητσοτάκη και Τσίπρα, από την άλλη, όμως, του επιτρέπει να μένει εκτός της αντιπαράθεσης – που πολλές φορές φτάνει στα όρια του τοξικού – και να ενισχύει την ιδιότητά του ως υποδοχέα δυσαρέσκειας και από τη μία και από την άλλη πλευρά.