Η ιδέα της Μεγαλοοικονόμου: Πολιτικοί χωρίς κόµµα

Αλλοι σκέφτηκαν αµέσως κάποια τεχνολογική εφαρµογή που θα επιτυγχάνει ό,τι και ένα κόµµα, αλλά καλύτερα από αυτό. ∆ιότι τι κάνει ένα κόµµα µε τους πολιτικούς του; Υπόσχεται τα επιθυµητά και πράττει τα εφικτά. Αυτό µπορεί να το επιτύχει θαυµάσια και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος µε το που θα συµπληρώσετε τα στοιχεία σας θα καταλάβει τι σκέπτεστε και θα εξατοµικεύσει το πρόγραµµα του κόµµατος στις προσωπικές σας ανάγκες.

Στον υπάλληλο θα υποσχεθεί µισθό 5.000 ευρώ, στον εργοδότη κατάργηση του κατώτατου µισθού, στον ενοικιαστή ενοικιοστάσιο, στον ιδιοκτήτη αύξηση των ενοικίων 300%, στον οφειλέτη 4.000 δόσεις και σε κάθε µη δηµόσιο υπάλληλο διορισµό στο ∆ηµόσιο. ∆εν χρειάζεται να ξέρει ο καθένας τι υποσχέθηκε το ψηφιακό κόµµα στον διπλανό του. Μόνο που ο εκλογικός ανταγωνισµός µεταξύ ψηφιακών κοµµάτων θα είναι άχαρος, και επιπλέον µια Βουλή όπου στα έδρανα θα κάθονται υπολογιστές, εκτός από την υπνηλία, θα έχει ένα µεγάλο πρόβληµα: Είναι αδύνατον να επιτύχεις ρουσφέτι από µηχάνηµα κατάλληλα προγραµµατισµένο.

Υπάρχει όµως και µια άλλη εκδοχή: Οτι η κυρία Μεγαλοοικονόµου δεν µελετά τους υπολογιστές, αλλά τη βρετανική πολιτική ιστορία των µέσων του 19ου αιώνα, τότε που, πράγµατι, συνηθιζόταν η έκφραση «κόµµα χωρίς πολιτικούς». Παράδειγµα: «Εχει ειπωθεί ότι στη συγκεκριµένη στιγµή η πολιτική ζωή διαιρέθηκε ανάµεσα σε πολιτικούς χωρίς κόµµα και σε ένα κόµµα χωρίς πολιτικούς» (John Morley, «The Life of Richard Cobden», τ.Β',1881, σ. 76). Το «κόµµα χωρίς πολιτικούς» το έλεγαν για την παράταξη του Ντισραέλι.

Το «πολιτικοί χωρίς κόµµα» το έλεγαν για τους Πιλ, Γκράχαµ και Γκλάντστοουν (εξ ου και οδός Γλάδστωνος). Και για να µη νοµίσετε ότι ζούµε σε καµιά πρωτότυπη εποχή, παραθέτω και την ακόλουθη φράση που αφορά µια ψηφοφορία εµπιστοσύνης στο αγγλικό Κοινοβούλιο το 1850: «Ποτέ συµφέροντα τόσο αντίθετα µεταξύ τους δεν συνασπίστηκαν στην αντιπολίτευση. Το αποτέλεσµα ήταν η κυβέρνηση να θριαµβεύσει» (Charles Mackay, «Life and Times of Sir Robert Peel», τ. 4,1851, σ. 601). Κάθε οµοιότητα µε το ελληνικό Κοινοβούλιο τυγχάνει απλή σύµπτωση: (α) Ο θρίαµβος της κυβέρνησης, (β) τα συνασπισµένα αντίθετα συµφέροντα, (γ) τα κόµµατα χωρίς πολιτικούς.