Ο ποδηλατόδροµος

Δεν έχει σηµασία πώς λέγεται ο δήµος. Θα µπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε. Επίσης, δεν έχει σηµασία πώς λέγεται ο δρόµος. Υπήρξε άλλοτε η κεντρική αρτηρία της περιοχής του. Επειτα η ρυµοτοµία άλλαξε, νέα λεωφόρος διανοίχθηκε και ο εν λόγω δρόµος έχασε τη συγκοινωνιακή σηµασία του. Ένα µεγάλο κοµµάτι του σχεδόν δεν χρησιµοποιείται από διερχόµενους.

Περιλαµβάνει αποκλειστικά κατοικίες, σε γερασµένες πολυκατοικίες, µε ελάχιστα καταστήµατα, τα τυπικά που συνθέτουν τον νεοελληνικό πολιτισµό: καπνοπωλείο, κουρείο, καφενείο, µαγειρείο και σουβλατζίδικο. Δεκάδες µαγαζιά µένουν χρόνια ανοίκιαστα και ο δρόµος αποτελεί ουσιαστικά χώρο στάθµευσης για τα αυτοκίνητα των κατοίκων. Ούτε πώς λέγεται ο δήµαρχος έχει σηµασία. Θα µπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε δήµαρχος, από αυτούς που συνθέτουν τον νεοελληνικό πολιτισµό.

Υποσχέθηκε ότι θα καθαρίσει την πόλη, αναθέτοντας την καθαριότητα σε εργολάβους µε το ένα τρίτο του κόστους των δηµοτικών υπηρεσιών. Φυσικά δεν το έκανε. Σε λίγους µήνες θα παραδώσει µια πόλη εξίσου βρώµικη µε εκείνη που παρέλαβε. Υποσχέθηκε ότι θα εξαφανίσει τα τραπεζάκια από τους δρόµους. Φυσικά δεν το έκανε. Απλώς εξαφάνισε τους δρόµους που καλύφθηκαν εντελώς από τραπεζάκια.

Υποσχέθηκε και άλλα, που ευτυχώς ξεχάστηκαν. Μεταξύ αυτών και ποδηλατόδροµους. Τους οποίους ξαφνικά θυµήθηκε. Ετσι ο δήµαρχος αποφάσισε να σπαταλήσει µερικά από τα δανεικά λεφτά του δήµου του και να µετατρέψει σε ποδηλατόδροµο τον ήσυχο δρόµο µε τις γερασµένες πολυκατοικίες και τον µηδενικό αριθµό διερχοµένων.

Εδώ υπάρχουν δύο προσεγγίσεις. Η πρώτη είναι η ροµαντική. Οι ένοικοι των πολυκατοικιών θα κατεβαίνουν κάθε πρωί αµέριµνοι και ευτυχισµένοι για να κάνουν ποδήλατο. Η δεύτερη είναι η πραγµατιστική. Οι ένοικοι των πολυκατοικιών θα κατέβουν βρίζοντας για να µετακινήσουν τα αυτοκίνητά τους, προκειµένου να γίνει ο ποδηλατόδροµος, και δεν θα επιστρέψουν ποτέ.

Διότι σε ακτίνα χιλιοµέτρων δεν υπάρχει ούτε τετραγωνικό εκατοστό διαθέσιµο για στάθµευση. Είχα καιρό να περάσω από τον νυσταλέο δρόµο. Τα αυτοκίνητα πυκνά παρκαρισµένα· µε πινακίδες εικοσαετίας, που πρόδιδαν παλαιές ιστορίες οικονοµικού κλέους των κατοίκων. Οι λακκούβες περισσότερες από τα µαγαζιά. Τα µαγαζιά άδεια, µε τοιχοκολληµένες αφίσες κατά του ποδηλατόδροµου και προσκλήσεις προς τους περιοίκους να αντιδράσουν.

Είναι η υστεροφηµία το όγδοο θανάσιµο αµάρτηµα, που περιλαµβάνει τα υπόλοιπα επτά. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από απερχόµενους δηµάρχους. Είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση ένας ακόµη µύθος, που πρέπει να αναθεωρήσουµε

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram