Ο Μοσκοβισί και ο Γκράουτσο Μαρξ

Aκούγοντας τον Πιερ Μοσκοβισί, στο µυαλό µου ήλθε ο Μαρξ. Οχι ο Καρλ αλλά ο Γκράουτσο Μαρξ, ο γνωστός κωµικός, που -ανάµεσα στα άλλαείχε πει: «Αυτές είναι οι αρχές µου. Και αν δεν σου αρέσουν… εντάξει, έχω κι άλλες». Πώς αλλιώς να χωρέσει στο στενό κοστούµι µίας µόνο πολιτικής αντίληψης η αντιφατική στάση του Γάλλου επιτρόπου; Που από τη µία παραδέχθηκε ότι είµαστε και πάλι στην κανονικότητα κι από την άλλη µάς κάλεσε να... γίνουµε κανονική χώρα;

Προφανώς δεν συµβαδίζουν τα καλά λόγια του τύπου «η Ελλάδα πήρε και πάλι τη φυσική της θέση µέσα στην Ευρωζώνη» ή «έχει πλέον αποκατασταθεί µια κατάσταση δηµοσιονοµικής κανονικότητας» µε τις έµµεσες αλλά πασιφανείς παραινέσεις πως «είναι βασικό να µπορεί η Ελλάδα να βγει προς τα έξω ως µια χώρα αξιόπιστη που θα είναι ελκυστική για επενδύσεις», που σηµαίνει ότι σήµερα δεν είναι ακριβώς ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι µυστικό ότι φοβάται τις κάλπες του Μαΐου και ότι συγχρόνως αδυνατεί να οδηγήσει τα κράτη-µέλη της µακριά από τη στασιµότητα. Ούτε τα πολύ χαµηλά επιτόκια ούτε η ποσοτική χαλάρωση ξανάφεραν τη ζωντάνια στις οικονοµίες της Γηραιάς Ηπείρου. Η Ευρώπη χρειάζεται «νυστέρι», δηλαδή δοµικού τύπου παρεµβάσεις, και οι σηµερινοί ηγέτες της έχουν αποδείξει ότι δεν προτίθενται, ακόµα κι αν µπορούσαν, να κάνουν κάτι τέτοιο.

Ετσι αποφεύγουν την ουσία του ευρωπαϊκού προβλήµατος και αρκούνται να «µαλώνουν» όσες χώρες αναζητούν δικούς τους τρόπους να ξεφύγουν από το τέλµα: την Ιταλία, τη Γαλλία, κυρίως δε την Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο σοσιαλιστής και απερχόµενος από τις Βρυξέλλες µε προορισµό το Παρίσι Πιερ Μοσκοβισί προσπάθησε για µία ακόµα φορά να περιγράψει µε στρογγυλεµένες εκφράσεις την πραγµατική αντίληψη της ΕΕ για τη χώρα µας: «Λύστε τα προβλήµατά σας και µην ξαναγίνετε ενοχλητικό εµπόδιο για την Ευρωζώνη».

Είναι ακριβώς η ίδια κι απαράλλαχτη στάση των Ευρωπαίων απέναντι στο ελληνικό πρόβληµα, από το 2010 µέχρι σήµερα: Αφού η ελληνική κοινωνία υπέστη τις επιπτώσεις του πρώτου µνηµονίου, µέχρι η Ευρωζώνη να αντιληφθεί ότι δεν έχει ούτε γνώση ούτε µηχανισµούς διαχείρισης τέτοιων κρίσεων, αφού η χώρα µας «τιµωρήθηκε» γι’ αυτή την άγνοια των... δανειστών µας µε το δεύτερο µνηµόνιο, έπρεπε να έλθει το τρίτο για να συµφωνήσουν Αθήνα και Βρυξέλλες ότι τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήµατα της ελληνικής οικονοµίας δεν λύνονται έτσι.

Η «επιστροφή σε µια κανονικότητα» που διακήρυξε ο κ. Μοσκοβισί δεν είναι παρά η πιστοποίηση ότι τα διαρθρωτικά µας προβλήµατα µπήκαν και πάλι κάτω από το χαλί. Αυτό που ενδιαφέρει τους πιστωτές είναι να µη βρισκόµαστε σε κρίση, όχι να αναδοµήσουµε την οικονοµία µας. Εµάς µας αρκεί αυτό;