Τα πρόσωπα (και) της αθλητικής βίας τα κρύβουν οι κουκούλες της εξουσίας

Επεισόδια εδώ κι εκεί. Σε δρόμους, πλατείες, γήπεδα, κλειστά και ανοικτά. Ανοιγμένα κεφάλια, τραυματισμένα σώματα, εγκληματικές ενέργειες, μια κατάσταση η οποία συνεχώς επιδεινώνεται, με τους ιθύνοντες αυτού του τόπου να παραμένουν συνθεατές μας. Να παρακολουθούν ατάραχοι, σαν να βρίσκονται μπροστά σε κινηματογραφική οθόνη ή στην τηλεόραση του σπιτιού τους και να βλέπουν ταινία.

Ο κύκλος του αίματος συνεχώς διευρύνεται, με τους δράστες, περιχαρείς για τη δράση τους, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι δρουν ανενόχλητοι, να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Στην Ελλάδα ή… έξω από δω, όπως συνέβη με έναν εκ των φερόμενων ως φυσικών αυτουργών του ξυλοδαρμού του διαιτητή Θανάση Τζήλου, πριν από 2,5 μήνες έξω από το σπίτι του στη Λάρισα.

Η εξουσία, με όποιο πρόσωπο ή προσωπείο και αν εμφανίζεται, φροντίζει με την αβλεψία της, την αδιαφορία της ή την κωλυσιεργία της αντί να αφαιρεί την κουκούλα ή τη μάσκα των δραστών, στην καλύτερη των περιπτώσεων να… συλλαμβάνεται κοιμώμενη ή… λαγοκοιμώμενη. Να προσποιείται πως βρίσκεται στην αγκαλιά του Μορφέα, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκεται αγκαλιά με τους ηθικούς αυτουργούς, με εκείνους τους πανίσχυρους επιχειρηματίες, τους εξουσιομανείς, οι οποίοι δίνουν τις εντολές για ξυλοδαρμό προς παραδειγματισμό ή, όπως στην περίπτωση του Τζήλου, υπήρχε ανθρωποκτόνος πρόθεση των δραστών, σύμφωνα με το πόρισμα των αστυνομικών και δικαστικών Αρχών.

Είναι παγκοίνως γνωστό ότι υπάρχει… άλλη αστυνομία. Εκείνη που αντί να επιλαμβάνεται των έκνομων πράξεων που λαμβάνουν χώρα στη χώρα μας, είναι συνεργός των δραστών ή, ίσως ορθότερα, των ηθικών αυτουργών. Οπως αποκαλύπτεται ότι συνέβη με τους δύο αστυνομικούς οι οποίοι φέρονται ότι βρίσκονταν σε συνεχή επικοινωνία με μεγαλομέτοχο ΠΑΕ τις ημέρες που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν της επίθεσης στον Θανάση Τζήλο.

Υπάρχει, βέβαια, και η αστυνομία της… ένδειας. Εκείνη που, σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Αλέξανδρου Καλαφάτη, έχει ξεμείνει με επτά αστυνομικούς σε καθημερινή βάση για να επιλαμβάνονται υποθέσεων αθλητικής βίας, με αποτέλεσμα οι χούλιγκαν να στήνουν ανά τακτά διαστήματα «πάρτι» στους δρόμους και στα γήπεδα, στα οποία διεξάγονται αναμετρήσεις εν τη απουσία αστυνομικής δύναμης, ματς μεταξύ συγγενών και ελάχιστων φίλων. Εκεί όπου οι δράστες χτυπούν αδιακρίτως, ακόμα και σε βάρος ΑμΕΑ!!! Εκεί όπου η αστυνομία δεν μπορεί να φανταστεί ότι δίνονται ραντεβού θανάτου, όπως είχε γίνει πριν από 12 χρόνια στην Παιανία, σε αγώνα βόλεϊ γυναικών, Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, με κατάληξη τη δολοφονία του Φιλόπουλου.

Ορθώς ο δήμαρχος Πειραιά και πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Γιάννης Μώραλης ζητάει την εύρεση των δραστών, που κρυμμένοι πίσω από τις κουκούλες τους και το μίσος για τους αντιπάλους τους, πήγαν στο κολυμβητήριο Παπαστράτειο, σε αγώνα πόλο γυναικών Ολυμπιακού – Γλυφάδας (!), επιτέθηκαν σε οικογένειες και ΑμΕΑ.

Ολων των δραστών, όμως. Των φυσικών, αλλά και των ηθικών αυτουργών. Εκείνων που κρατούν μαχαίρια και ρόπαλα, αλλά και όλων αυτών που δίνουν τις εντολές.

Ωστόσο, το ζητούμενο, δήμαρχε, δεν είναι η σύλληψη των φερόμενων ως δραστών, αλλά η παραδειγματική τους τιμωρία, γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια… Κάποιοι όχι μόνον να μην καταδικάζονται, αλλά τουναντίον να επιβραβεύονται…