Η επανάσταση του αυτονόητου

Από τότε που ο Εμμανουήλ Ροϊδης έγραψε πριν έναν και πάνω αιώνα, οτι «είς νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων», έχουμε βαλθεί να τον επιβεβαιώνουμε. 

Σα να μην άλλαξε τίποτε στο διάβα των δεκαετιών και των εποχών. Η Ελλάδα θα γίνει σύγχρονο κράτος που θα έχει ξεπεράσει τις παθογένειες, όταν η εφαρμογή των νόμων θα είναι αυτονόητη αξία και θα διαφορίζεται από το πιθανό αίτημα για αλλαγή η βελτίωσή τους.

Η πρόοδος της χώρας κρίνεται από απλά πράγματα. Από την επικράτηση της κοινής λογικής πάνω σε συνήθειες και στερεότυπα δεκάδων ετών. Στην ουσία όλα καταλήγουν σε έναν κοινό παρονομαστή: την κατάργηση του πελατειακού πολιτικού συστήματος σε όλες του τις μορφές. Είτε στη διαφθορά που για να υπάρξει θέλει πολυνομία, ασαφές νομοθετικό περιβάλλον, ατιμωρησία. Eίτε στο ρουσφέτι που οι κομματικοί μηχανισμοί είχαν αναγάγει σε επιστήμη κάνοντας τους νόμους κουρελούδες, ώστε κανείς να μην ξέρει τι ισχύει και τι όχι. Eίτε στη παθητικότητα της δημόσιας διοίκησης να εφαρμόσει διατάξεις με τη μέθοδο της σιωπηλής άρνησης… της παραπομπής στις ελληνικές καλένδες, των κωλυσιεργειών κλπ, κλπ.

Δεν πρέπει να είναι ανασταλτικός παράγοντας η επικέντρωση στα της οικονομίας που ούτως ή άλλως είναι το μείζον και αυτό που θέτει πρώτο κάθε ψηφοφόρος, για να εφαρμοσθούν όσα συνάδουν με την κοινή λογική. Το αντίθετο. Μια χώρα όπου οι νόμοι ψηφίζονται, αλλά μπαίνουν στο συρτάρι, είτε από μη έλεγχο εφαρμογής τους από τη δημόσια διοίκηση, είτε με την παρελκυστική τακτική μη έκδοσης για έτη μετά την ψήφισή τους, των απαιτούμενων ΚΥΑ (κοινών υπουργικών αποφάσεων), είτε με εφαρμογή τους a la carte, είναι μια χώρα βαθύτατα «άρρωστη». Κι αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα, για την όποια νέα κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές. Καλή η μη συμμετοχή του Κασιδιάρη στις εκλογές, αλλά δεν μπορεί όλες οι εκλογές νάναι ο Κασιδιάρης, οι «Δήμητρες». Ας δούνε τα κόμματα την αλήθεια μιας Ευρώπης που τρέχει με άλλες ταχύτητες και της ασθμαίνουσας Ελλάδας που χρειάζεται την επανάσταση της κοινής λογικής, την επανάσταση του αυτονόητου.