Καθαρή Δευτέρα: Το πρωί την άλλη µέρα...

Βρισκόταν στην ίδια σελίδα µε την τυπική γελοιογραφία του «Θησαυρού», τη «Χοντρή» και τον «Ζαχαρία». Ηταν ανυπόγραφο. Το είχαν τοποθετήσει σε πλαίσιο, στο κάτω δεξιό άκρο της σελίδας. «Το πρωί την άλλη µέρα που ήταν Καθαρή ∆εύτερα, πέθαναν δύο νοµάτοι. Ο ένας πέθανε απ’ την πείνα και ό άλλος που έφαγε µια χήνα».

Ποιος το έγραψε δεν έµαθα ποτέ. Ηταν, πάντως, το πρώτο θεωρητικό µάθηµα περί κοινωνικής ανισότητας που πήρα στη ζωή µου – εύληπτο, αλλά και τόσο απλό όσο φαίνεται. Γι’ αυτό χαράχθηκε στο µυαλό µου περισσότερο από άλλα που ήταν εµβριθέστερα και γι’ αυτό φθαρτά. Πριν από 60 χρόνια το βιοτικό επίπεδο είχε ανέβει, αλλά ακόµη η Κατοχή δεν είχε ξεχαστεί. Οι ενήλικες που ζούσαν γύρω µου την είχαν ζήσει µε το παραπάνω. Ως εκ τούτου άκουγα συχνά διηγήσεις για θανάτους από πείνα και για το κάρο της δηµαρχίας που µάζευε τους πεθαµένους.

Εκείνο που δεν είχα ακούσει ήταν αν µπορούσε κάποιος να πεθάνει αν έτρωγε µια ολόκληρη χήνα. Τι είχε ειδικά η χήνα και προκαλούσε θάνατο; Σε τι διέφερε από το κοτόπουλο που τρώγαµε συχνά; Κανείς ενήλικας δεν φάνηκε διατεθειµένος να απαντήσει µε σοβαρότητα στις απορίες µου. Κανείς δεν είχε φάει µια ολόκληρη χήνα, ενώ οι περισσότεροι δεν είχαν καν δοκιµάσει το κρέας της. Και το χειρότερο: Αποδείχθηκε ότι το ερώτηµα ενός ευτραφούς εξάχρονου «τι παθαίνει κανείς αν φάει µια ολόκληρη χήνα;» προκαλούσε ειρωνικά χαµόγελα και συχνά την ερώτηση «σκοπεύεις να δοκιµάσεις;».

Ετσι σταµάτησα την έρευνα. Πέρασε καιρός µέχρι να αντιληφθώ ότι το στιχούργηµα δεν γράφτηκε για τη χήνα, αλλά για τον θάνατο. Είτε είσαι πλούσιος είτε είσαι φτωχός, κάποια Καθαρή ∆ευτέρα θα τον «κλωτσήσεις τον κουβά», που λένε και οι Αγγλοι. Και γιατί Καθαρή ∆ευτέρα; ∆ιότι έπεται των καταχρήσεων της Αποκριάς. Είτε απείχες λόγω ανέχειας είτε συµµετείχες µε υπερβολή, ο κουβάς είναι εκεί και σε περιµένει.

Πείνασα µόνο σε περιόδους δίαιτας και δεν έφαγα ποτέ µου χήνα. Αλλά κάθε Καθαρή ∆ευτέρα που ξυπνώ και διαπιστώνω ότι είµαι εν ζωή αισθάνοµαι απέραντη ευτυχία