Προσωπικότης ευρείας αποδοχής

Oι εκλογές του Οκτωβρίου θα είναι οι τελευταίες µε χαρακτηριστικά πλειοψηφικού (µπόνους). Οι µεθεπόµενες -του Νοεµβρίου- θα γίνουν µε απλή αναλογική. Το ίδιο και όσες ακολουθήσουν, διότι για να αλλάξει πάλι το εκλογικό σύστηµα θα χρειαστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ του πλειοψηφικού. Οπερ αδύνατον, διότι οι πλειοψηφίες εφεξής θα σχηµατίζονται από δύο ή τρία κόµµατα, από τα οποία το ένα θα είναι µικρότερο και άρα θα απορρίπτει το πλειοψηφικό.

Έτσι θα ξαναζήσουµε αυτό που εξέλιπε από την ελληνική πολιτική σκηνή αφότου ο Πλαστήρας πείστηκε από την καφετζού να δεχτεί το πλειοψηφικό που ζητούσε ο Παπάγος: ∆ηλαδή, θα δούµε πολλά δεξιά κόµµατα µε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. ∆εν θα υφίσταται πλέον λόγος να συνωθούνται στον ίδιο στενό κορσέ νεοφιλελεύθεροι, κλασικοί συντηρητικοί και µετριοπαθείς κεντροδεξιοί. Αντίθετα, η ξεχωριστή κάθοδός τους θα αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες του καθενός, και ίσως το άθροισµά τους να υπερβαίνει τις εκλογικές επιδόσεις του ενός και µοναδικού δεξιού σχήµατος.

Υπενθυμίζω ότι στις εκλογές του 1936 συµµετείχαν τα εξής δεξιά σχήµατα: Λαϊκό Κόµµα (Τσαλδάρης), Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόµµα (Κονδύλης), Εθνικό Λαϊκό Κόµµα (Θεοτόκης), Κόµµα Ανεξάρτητων Λαϊκού Κόµµατος (Ράλλης), Μεταρρυθµιστικό Εθνικό Κόµµα (Γκοτζαµάνης), Εθνικό Ενωτικό Κόµµα (Κανελλόπουλος), Κόµµα Ελευθεροφρόνων (Μεταξάς).

Η σημερινή ∆εξιά θα αργήσει ίσως να αποκτήσει τόσες κοινοβουλευτικές εκφράσεις, όχι όµως και πολύ, δεδοµένου ότι δεξιά κόµµατα υπάρχουν. Βουλευτές δεν διαθέτουν, αλλά µε την απλή αναλογική θα αποκτήσουν. Βάλτε τώρα στον κατάλογο και µερικά κεντρώα κόµµατα, και θα πάρετε µια ιδέα για το τι έχει να γίνει όταν επιχειρηθεί ο σχηµατισµός κυβέρνησης χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Περιζήτητες θα είναι οι προσωπικότητες, όπως το 1936 ο Κωνσταντίνος ∆εµερτζής, που να µπορούν να ηγηθούν σε µια κυβέρνηση συνασπισµού (διότι ποιος αρχηγός θα δεχτεί να υπηρετήσει υπό τον άλλον, µετά το 4,8% του Ευάγγελου Βενιζέλου;). Αναζητείται, συνεπώς, κατάλληλος προσωπικότης. Μπορεί να µη φαίνεται, αλλά αναζητείται.