Περί δηµοκρατίας και κράτους δικαίου

Είναι κάποια γεγονότα που, όσο και να θέλει κανείς να τα προσπεράσει, αδυνατεί – ιδιαίτερα αν πιστεύει στη δύναµη της δηµοκρατίας και στο κράτος δικαίου. Η πρώτη περίπτωση είναι του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην δηµοσιογράφου, Γιώργου Κυρίτση, για τα αθώα θύµατα που βρήκαν φρικτό θάνατο στο κτίριο της Marfin, όταν διαδηλωτές -«γνωστοί άγνωστοι», όπως συνηθίσαµε να γράφουµε- έριξαν µολότοφ, διαµαρτυρόµενοι για τα µνηµόνια. Ο αξιότιµος κ. βουλευτής 24 ώρες µετά τον απαράδεκτο ισχυρισµό του απολογήθηκε µιλώντας στο «Εθνος», αλλά οι κάκιστες εντυπώσεις και ο αποτροπιασµός έµειναν στον αέρα για να θυµίζουν ότι η υπευθυνότητα των πολιτικών ανδρών δεν είναι δεδοµένη.

Hταν, όµως, πιο ενοχλητική η στάση µερικών συναδέλφων του που έσπευσαν να τον στηρίξουν. Την ίδια στιγµή ήταν καταλύτης για την απολογία του το γεγονός ότι συνάδελφοί του που ανδρώθηκαν µαζί του στον µικρό ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να τον αποκηρύξουν. Ειλικρινά τους αξίζουν συγχαρητήρια, διότι γεννήθηκε µια ελπίδα ότι αντιλαµβάνονται πως τα υπολείµµατα του ΣΥΡΙΖΑ του 4% είναι µια αναχρονιστική υπόθεση η οποία δεν αρµόζει σε πραγµατικές δηµοκρατίες. Και ευτυχώς στην Ελλάδα η δηµοκρατία αντέχει, µόνο που δεν είναι αυστηρή, διότι δεν τιµωρεί νοοτροπίες όπως αυτή που φανέρωσε ο κ. Κυρίτσης.

Η δεύτερη περίπτωση είναι αυτή της κόρης του αείµνηστου Μάνου Λοΐζου, την οποία επέλεξε ο πρωθυπουργός να αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό στην Ευρωβουλή. Με όλο τον σεβασµό στη µνήµη του πατέρα της, οι αναρτήσεις της στο Twitter δείχνουν έναν προβληµατικό άνθρωπο, παρά το γεγονός ότι οι υποστηρικτές της υποστηρίζουν το αντίθετο. ∆εν είναι δυνατόν να υβρίζεις τους θεσµούς και µετά να απαιτείς να τους υπηρετήσεις; Πώς θα γίνει αυτό; Προσπάθησα ειλικρινά να µπω στα… παπούτσια της όταν έγραφε το µήνυµα για τα θύµατα της τροµοκρατίας. ∆εν υπάρχει περίπτωση ένα λογικό άτοµο, το οποίο έχει ευαισθησία για τον άνθρωπο, να υµνεί δολοφόνους.

∆ιότι η περίπτωση της ελληνικής τροµοκρατίας δεν έχει κανένα στοιχείο απελευθερωτικού κινήµατος. Αντίθετα, αποδείχθηκαν κοινοί εγκληµατίες που δεν πίστευαν σε τίποτα. Και το κυριότερο παραµένουν και σήµερα εχθροί της δηµοκρατίας. Θεωρώ ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να λάβει θέση και για τις δύο περιπτώσεις. ∆ιότι αυτό που «εισπράττουν» οι πολίτες είναι ότι συµφωνεί µε τις θέσεις του κ. Κυρίτση και της κ. Λοΐζου, ενώ υποτίθεται ότι έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τον παλιό κακό ΣΥΡΙΖΑ και να τον µετατρέψει σε ένα κεντροαριστερό δηµοκρατικό κόµµα…