Πρωτιά για το Frexit...

Αθροιστικά όλα τα κόµµατα του χώρου της ακροδεξιάς που δεν αποκλείουν ένα Frexit καταγράφουν ποσοστό 30%, µια αύξηση πέντε µονάδων σε σχέση µε τον Αύγουστο. Το γεγονός ότι πρόκειται για µετρήσεις που αφορούν τις ευρωεκλογές όπου η ψήφος είναι σταθερά χαλαρή δεν αρκεί για να αποδραµατοποιήσει τη δυναµική της πολιτικής σκηνής στη Γαλλία. Σε καµιά περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιµηθεί ότι η επιβεβαίωση της πρωτιάς της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές στα τέλη Μαΐου θα διαµορφώσει µια παράσταση νίκης η οποία θα είναι πολύ δύσκολο να αποδοµηθεί. Η ακροδεξιά της Γαλλίας µε τα σηµερινά δεδοµένα µπορεί να περιµένει χωρίς να είναι υποχρεωµένη να διατυπώνει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση διαχείρισης. Ηδη ο Μακρόν ενάµιση χρόνο µετά την εκλογή του βρίσκεται εκεί που βρέθηκαν σε παρόµοια χρονική απόσταση µετά τη νίκη τους ο Σιράκ το 1995, ο Σαρκοζί το 2007 και ο Ολάντ το 2012: Υστερα από προεκλογικές υποσχέσεις για ευρωπαϊκή µεταρρύθµιση που θα τερµάτιζε τη µονοµερή δηµοσιονοµική λιτότητα και θα επέτρεπε πολιτικές στήριξης της ανάπτυξης και µε το Βερολίνο να επιµένει στο στάτους κβο, σε επιστροφή στην πρακτική της δηµοσιονοµικής περιοριστικής πολιτικής και της συρρίκνωσης των κοινωνικών κεκτηµένων στο όνοµα της Ευρώπης. Αν η θορυβώδης και θεατρική χρόνια απόκλιση της Ιταλίας έχει µέχρι στιγµής αποδειχθεί διαχειρίσιµη, δεν υπάρχει αυταπάτη για κανονικότητα έστω και προσχηµατική στη Γαλλία. Οχι µόνον σε περίπτωση νίκης της ακροδεξιάς στον µακρινό ορίζοντα της άνοιξης του 2022 που θα διεξαχθούν η προεδρική και οι βουλευτικές εκλογές αλλά και στη σχεδόν βέβαιη ανάδειξή της στις προσεχείς ευρωεκλογές ως κυβέρνησης σε αναµονή... Το ερώτηµα που τίθεται είναι αν το Βερολίνο βυθισµένο στη δική του κρίση θέλει και µπορεί να αναλάβει ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες που θα στηρίξουν τον Μακρόν...