Να βγάλουμε από πάνω μας την προβιά της υποκρισίας

Τόνοι από μελάνι χύθηκαν τα τελευταία χρόνια, -από πολλούς πραγματικά ευαισθητοποιημένους πολίτες αλλά και από κάποιους που συνηθίζουν να «ξεσπούν» σε κροκοδείλια δάκρυα για λόγους εντυπωσιασμού και προσωπικής προβολής- για τη γυναίκα που αποτελεί θύμα δολοφονίας, για τη γυναίκα που κακοποιείται σεξουαλικά, σωματικά και συναισθηματικά μέσα στην οικογένειά της, για τη γυναίκα που παρενοχλείται στο χώρο εργασίας της.

Κάποιες θαρραλέες γυναίκες, γνωστές από το αντικείμενο ενασχόλησής τους οι περισσότερες, βγήκαν να φωνάξουν δημόσια ότι έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Βγήκαν να φωνάξουν ότι έπεσαν θύματα ανθρώπων που εκμεταλλεύτηκαν την αγνότητα της νεαρής ηλικίας τους αλλά και την εμπιστοσύνη που τους είχαν.

Το θάρρος τους ήταν που οδήγησε στο να πάρει διαστάσεις και στη χώρα μας το παγκόσμιο κίνημα me Too και να δημιουργηθούν ελπίδες ότι πλέον υπάρχει η δυνατότητα να καταπολεμηθούν τα -όποια- σαθρά κύτταρα της κοινωνίας.   

Επί της ταμπακέρας, όμως, η Πολιτεία έκανε λίγα -έως μηδαμινά- πράγματα και οι δημιουργηθείσες ελπίδες αποδείχτηκαν από θνησιγενείς έως φρούδες.

Η μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης και η έλλειψη κρατικών δομών ουσιαστικής στήριξης και συμβουλευτικής κατεύθυνσης, αναμφισβήτητα, αποθάρρυναν πολλά από τα θύματα ώστε να αναζητήσουν το δίκιο τους και ταυτόχρονα ενθάρρυναν -και αποθράσυναν- πολλούς από τους υπάρχοντες ή και εκκολαπτόμενους θύτες να συνεχίσουν να καταστρέφουν ζωές και αθώες ψυχές.

Στην αποθάρρυνση των θυμάτων θα πρέπει να προστεθεί και η -έστω και ακούσια- διαπόμπευσή τους μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι δεδομένο ότι αυτήν δεν μπορεί να τη σηκώσει, όσο θάρρος κι αν έχει, μία κοπέλα του μεροκάματου, μια γυναίκα που δεν αποτελεί προβεβλημένο πρόσωπο στην κοινωνία.

Θα πρέπει να γίνει κτήμα της κοινωνίας μας ότι το απόστημα αυτό πρέπει να σπάσει οριστικά. Όμως, για να οδηγηθούμε σε αποτέλεσμα, πρώτα θα πρέπει όλοι μας -άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο- να βγάλουμε από πάνω μας την προβιά της υποκρισίας. Να αφήσουμε στην άκρη τις πομφόλυγες και τις μόνο για εντύπωση στεντόρειες φωνές και να παρέχουμε, με πρώτη την Πολιτεία, πραγματική στήριξη και βοήθεια στα θύματα.

Διαφορετικά, θα διολισθήσει στη λήθη ακόμα και η γενναία πράξη της Ολυμπιονίκης Σοφίας Μπεκατώρου, της πρώτης γυναίκας που βγήκε επωνύμως να καταγγείλει ότι πίσω από χαμογελαστά και ευγενικά πρόσωπα, μπορεί να κρύβονται λύκοι, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να κατασπαράξουν τους αδύναμους.