Το παιχνίδι παίζεται στο Κέντρο

Αν και η εικόνα είναι ακριβής, καθώς αποτυπώνει τις µεγάλες δυσκολίες που αντιµετωπίζουν το Κίνηµα Αλλαγής και το Ποτάµι στις συνθήκες που έχουν διαµορφωθεί, θα µπορούσαµε να το δούµε και διαφορετικά: για τους εταίρους του διπολισµού, ο µεσαίος χώρος µοιάζει µε το σχοινί της διελκυστίνδας που ο καθένας θέλει να σύρει προς το µέρος του, γνωρίζοντας ότι έτσι θα σωριάσει τον αντίπαλό του. Η επικαιρότητα είναι εύγλωττη: την ώρα που το Ποτάµι µάχεται να βρει στο στίγµα του και το Κίνηµα Αλλαγής τον βηµατισµό του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει στο «Πρώτο Θέµα» ότι, ακόµα κι αν κατακτήσει την αυτοδυναµία, θα επιδιώξει συνεργασία µε τα κόµµατα του Κέντρου, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας, όπως αποκάλυψε το «Εθνος της Κυριακής», ετοιµάζει τις αποσκευές του για το Βερολίνο, αφού προσκλήθηκε να µιλήσει το επόµενο Σάββατο στο συνέδριο των Γερµανών Σοσιαλδηµοκρατών. Στην πραγµατικότητα, είτε µε προσκλήσεις είτε µε… πλαγιοκοπήσεις, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης δεν επιχειρούν να σύρουν προς το µέρος τους ούτε τη Φώφη Γεννηµατά ούτε τον Σταύρο Θεοδωράκη. Γνωρίζουν, άλλωστε, ότι τόσο το Κίνηµα Αλλαγής όσο και το Ποτάµι δεν πρόκειται να εκδηλώσουν προεκλογικά πολιτικές συγγένειες και προτιµήσεις. Αν το έκαναν, θα ήταν σαν να αυτοκτονούν, αφού θα οδηγούσαν µία ώρα αρχύτερα τους αναποφάσιστους που διεκδικούν στην αγκαλιά των δύο µονοµάχων. Παίζοντας το χαρτί του µεσαίου χώρου, Τσίπρας και Μητσοτάκης κλείνουν το µάτι προς το ακροατήριο των κοµµάτων του Κέντρου και, επί της ουσίας, καλούν τους δυνάµει ψηφοφόρους του Ποταµιού και του ΚΙΝΑΛ να µετακινηθούν εκλογικά προς την πλευρά τους. Το προσκλητήριο Μητσοτάκη, για παράδειγµα, απηχεί περισσότερο προεκλογικές παρά µετεκλογικές φιλοδοξίες, καθώς επιχειρεί να µεταδώσει το µήνυµα ότι η καταγγελλόµενη για δεξιά στροφή Ν∆ παραµένει κόµµα της Κεντροδεξιάς, που εκφράζει τα µεσοστρώµατα και τις πολιτικές αξίες του Κέντρου. Με παρεµφερή τρόπο, αλλά αντίθετη φορά, η παρουσία του πρωθυπουργού στο συνέδριο του SPD λειτουργεί ως µία επιπλέον απόδειξη της οριστικής µετάβασης του ΣΥΡΙΖΑ από το στρατόπεδο του µαξιµαλισµού στον χώρο του προοδευτικού ρεαλισµού. Μιλώντας στους Γερµανούς Σοσιαλδηµοκράτες και απολαµβάνοντας τη δηµόσια στήριξη που του παρέχουν οι ευρωσοσιαλιστές, ο Αλέξης Τσίπρας δεν µπαίνει απλώς στα πολιτικά χωράφια της Φώφης Γεννηµατά, αλλά διεκδικεί ανοιχτά την ψήφο της Κεντροαριστεράς. Για να επανέλθουµε στο αρχικό σκηνικό, η εκλογική διελκυστίνδα δεν επιτρέπει στους δύο µονοµάχους την πολυτέλεια της αναζήτησης συµµαχιών, ούτε ευνοεί την προσπάθεια προγραµµατικών συγκλίσεων. Αυτά, από την εποµένη των εκλογών και βλέπουµε… Επί του παρόντος, παιχνίδι κέντρου και στενό µαρκάρισµα στους ψηφοφόρους του µεσαίου χώρου. Το χαρτί της πόλωσης... Η απουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη από το συνέδριο του Ποταµιού εξηγήθηκε ως αποτέλεσµα της δυσανεξίας που προκαλεί στη Νέα ∆ηµοκρατία η Συµφωνία των Πρεσπών και η στήριξη που παρέχει σε αυτή ο Σταύρος Θεοδωράκης. Πολύ περισσότερο κι από το «Μακεδονικό», ωστόσο, ο βασικός λόγος που ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης δεν θέλησε να παραστεί στο συνέδριο και να µιλήσει -εν αντιθέσει µε το 2016 που είχε τονίσει ότι «Ν∆ και Ποτάµι βρίσκονται στην ίδια πλευρά του λόφου»- ήταν ότι δεν θέλει να χαρίσει ούτε µία ψήφο στα κόµµατα του µεσαίου χώρου. Από την άλλη πλευρά, πολλοί απορούν γιατί, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί συστηµατικά τη γραµµή ανοίγµατος προς τον χώρο και τα στελέχη της Κεντροαριστεράς -ήδη στον χώρο της Αυτοδιοίκησης παίζεται η πρώτη πράξη του έργου της δ ιεύρυνσης-, «σηκώνει» τόσο το θέµα της διαφθοράς πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, ενώ σύµφωνα µε όλες τις µέχρι στιγµής ενδείξεις αναµένεται να βάλει στο κάδρο της διερεύνησης σκανδάλων στον χώρο της Υγείας και στελέχη από τον ίδιο χώρο. Η απάντηση που δίνεται είναι ότι η κοινωνική και εκλογική βάση της Κεντροαριστεράς δεν έχει καµία ευθύνη για διαπιστωµένες περιπτώσεις παραβίασης των νόµων, σηµειώνεται ότι ακόµα και το Ποτάµι ζήτησε να υπάρξει πολιτική λογοδοσία για όλες τις περιόδους εκδήλωσης παραβατικών συµπεριφορών, ενώ τονίζεται ότι το αίτηµα απόδοσης ευθυνών είναι αίτηµα του ίδιου του κόσµου του ΠΑΣΟΚ, ασχέτως των σηµερινών εκλογικών επιλογών του. Τα περιστατικά εσωτερικής έντασης τόσο στον χώρο της Κεντροδεξιάς, όπου θα αυξηθεί η προσπάθεια αποδυνάµωσης των κοµµάτων του Κέντρου, όσο και στον χώρο της Κεντροαριστεράς, όπου ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται σε εµπόλεµες σχέσεις, δεν είναι παρά πλευρές του γενικότερου σκηνικού µετωπικής αναµέτρησης. Επενδύοντας στο χαρτί της πόλωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να εξάψει τα αντιδεξιά αντανακλαστικά και να προσελκύσει κοινά από τη δεξαµενή των αναποφάσιστων, ενώ η Ν∆ φιλοδοξεί να οδηγήσει πρώην ψηφοφόρους της κυβέρνησης στην ίδια ή έστω στην αποχή.