Το ντόµινο µιας... γλυκιάς εξορίας

Το να σε στέλνουν στην Ευρωβουλή ενώ έχεις γράψει τα χιλιόµετρά σου στην εγχώρια πολιτική σκηνή, έχεις αναλάβει καθήκοντα προέδρου της Βουλής και έχεις φθάσει και µια ανάσα από την πρωθυπουργία, δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Θα µπορούσες να το πεις και γλυκιά εξορία. Ειδικά όταν η πρόταση έρχεται από τον πρόεδρο του κόµµατος που σου πήρε την αρχηγία στον δεύτερο γύρο όπως την µπουκιά από το στόµα, και έπειτα σου ζήτησε σε ένα αθώο δείπνο να τον διευκολύνεις και να µην κατέβεις στις εθνικές εκλογές στο όνοµα της ανανέωσης. Ο Βαγγέλης Μεϊµαράκης µπορεί να µην εκλέχτηκε πρόεδρος της Ν∆, αλλά ως καλός στρατιώτης της παράταξης πρόεδρος έγινε, αποδεχόµενος τον τίτλο για την οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου του κόµµατός του. Τελικώς είπε το «ναι» και για την υποψηφιότητά του στο Ευρωκοινοβούλιο. Μόνο που τώρα δείχνει να το διασκεδάζει. Απαλλαγµένος από το άγχος της εκλογής -θα ήταν βόµβα µεγατόνων το να µην εκλεγεί- ανακοινώνει την επιλογή του να παραιτηθεί από βουλευτής, αδιαφορώντας για την κατάργηση του ασυµβίβαστου, που δεν τον υποχρεώνει να εγκαταλείψει το Εθνικό Κοινοβούλιο πριν από τις ευρωεκλογές.

Η κίνησή του εκ των πραγµάτων λειτουργεί ως ντόµινο στο εσωτερικό της «γαλάζιας» πολυκατοικίας. Η παραίτηση Μεϊµαράκη συµπαρασύρει και την Αννα Μισέλ και την Αικατερίνη του Λαγκαδά προς την ίδια κατεύθυνση. Ο Βαγγέλης άθελά του ή µη βάζει το κόµµα του σε δρόµους µε νάρκες, αφού επιλαχόντες είναι ο Α. Ντινόπουλος, που φλερτάρει µε τον ∆ήµο Βριλησσίων, και η Ζ. Ράπτη, πρώην σύζυγος Βορίδη. Αν ένας εκ των δύο δεν αποδεχθεί την έδρα, τότε έρχεται η σειρά του Γ. Μιχελάκη, που έχει διαγραφεί από τη Ν∆ µετά την καταδίκη του για δωροδοκία, και του Π. Παναγιωτόπουλου, στο άκουσµα του ονόµατος του οποίου και µόνο ο πρόεδρος της Ν∆ γίνεται πιο «κόκκινος» και από τον Πάνο.

Κάπως έτσι ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς να το έχει σχεδιάσει, αφού µέληµά του ήταν η διατήρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, πετάει µια καυτή πατάτα στη Νέα ∆ηµοκρατία που καταψήφισε καταγγέλλοντας -εννοείταιόλες τις σχετικές διατάξεις του υπ. Εσωτερικών. Ξεχνώντας (η Ν∆) ότι το πρωινό ενός Σαββάτου του Μαρτίου του 2014 -δύο µήνες πριν από τις ευρωκάλπες- ο τότε πρωθυπουργός Σαµαράς αποφάσισε τη ριζική αλλαγή του τρόπου εκλογής των βουλευτών, καθιερώνοντας τον σταυρό αντί της λίστας