Σαράντα παλικάρια

Προχθές το βράδυ είδα τον Κυριάκο, τη Φώφη, τον ∆ηµήτρη, τον Σταύρο και άλλους 36 βουλευτές να πηγαίνουν προς την Ηρώδου του Αττικού. «Πού πάτε, παλικάρια, πού πάτε, ωρέ παιδιά;» τους ρώτησα. «∆ιότι δεν είναι αυτός ο δρόµος για την Τροπολιτσά». «∆εν πάµε στην Τρίπολη» διευκρίνισε ο Κυριάκος. «Πάµε να γαργαλήσουµε τον πρωθυπουργό». Τότε πρόσεξα ότι κρατούσαν µεγάλα φτερά, τα οποία κουνούσαν πέρα-δώθε.

Και γιατί να γαργαλήσετε τον πρωθυπουργό;» ρώτησα. «Χάθηκαν οι συνήθεις µέθοδοι; Γιατί δεν κάνετε µια επερώτηση στη Βουλή; Γιατί δεν πετάτε µια προ ηµερησίας διατάξεως συζήτηση;». «Αυτά τα κάναµε και δεν απέδωσαν» εξήγησε η Φώφη. «Εχουµε τρελαθεί στις επερωτήσεις, αλλά µαταίως. Μόνο το γαργαλητό θα αποδώσει. Το είπε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός: “Με γαργαλάνε να κάνω εκλογές τον Μάιο, αλλά εγώ αντιστέκοµαι”. Aρα, αν πάµε να τον γαργαλήσουµε όλοι µαζί, θα πάψει να αντιστέκεται και θα προκηρύξει εκλογές».

«Είναι βέβαιο αυτό;» ρώτησα. «∆ιότι, αν τον γαργαλήσετε πολλή ώρα και δεν υποχωρήσει, θα κουραστείτε άδικα». «Εξαρτάται πού γαργαλιέται» µου εξήγησε ο Σταύρος. «∆εν γαργαλιόµαστε όλοι στο ίδιο σηµείο. Αλλος γαργαλιέται αριστερά, άλλος δεξιά, άλλος προς το κέντρο». «Ο πρωθυπουργός γαργαλιέται προς το κέντρο» του είπα. «Εάν ανεβείτε πάνω σε µια γέφυρα και τον γαργαλήσετε στο κέντρο, είναι πιθανόν να υποχωρήσει». «Να µην ακούω για γέφυρες» είπε η Φώφη. «Θα τον γαργαλήσουµε στα δεξιά, µέχρι τελικής πτώσεως».

«Εγώ δεν γαργαλιέµαι πουθενά» είπε ο Κυριάκος, κουνώντας αδιάφορα µια µεγάλη φτέρη. «Ζητάω εκλογές κάθε µέρα εδώ και τρία χρόνια». «Αντε, σύντροφοι, πάµε, θα αργήσουµε και θα χάσω το τελευταίο λεωφορείο για τον Περισσό» είπε ο ∆ηµήτρης, ο οποίος κρατούσε ένα φτερό κόκκινο, σε σχήµα σφυροδρέπανου. Και κίνησαν τα παλικάρια, απαγγέλλοντας όλοι µαζί το «Γαργάλα τα», που έγραψε ο Κώστας Σταµατίου για να διακωµωδήσει τον Αθανασιάδη-Νόβα, τον πρώτο πρωθυπουργό της Αποστασίας»