ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αυτοί που μένουν...

Τα όσα έλαβαν χώρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. το Σαββατοκύριακο 11-12 Νοέμβρη 2023, ήταν λίγο ή πολύ αναμενόμενα. Ήταν όμως και αποκαλυπτικά, ως προς την ένταση της αντιπαράθεσης, αλλά και ως προς το μέγεθος του αυταρχισμού, καθώς και της διχαστικής και αντιδημοκρατικής αντίληψης περί «αριστερής» και «προοδευτικής» αμεσοδημοκρατικής πολιτικής του προέδρου του κόμματος.

Η Ομπρέλα έφυγε και καλώς έκανε, κατά την άποψή μου. Όσοι και όσες εξακολουθούν όμως να παραμένουν στο κόμμα, έστω και προς το παρόν, επιμένοντας να αντιπαλεύουν τον Κασσελάκη με πολιτικά επιχειρήματα, ας το ξανασκεφτούν. Γιατί με αυτόν τον τρόπο, αφαιρούν πολύτιμο χρόνο πολιτικής επιβίωσης και αντεπίθεσης από τους ίδιους τους, τους εαυτούς, και εκχωρούν χρόνο στον νυν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να διαχειριστεί με περισσότερη άνεση το όποιο μέλλον του μέσα στο κόμμα, ή σε ό,τι αυτός και οι συνεργάτες του επιθυμούν να δημιουργήσουν, αν τα καταφέρουν.

Όσοι και όσες παραμένουν στον νυν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μετά τα γεγονότα της τελευταίας συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής, εκτιμώ πως θέτουν τους εαυτούς τους υπό την ομηρία μιας ελληνικής εκδοχής Τραμπισμού που θα επεκτείνεται όσο περνάει ο καιρός, με ή χωρίς την παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη στα πολιτικά δρώμενα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ευρύτερης πολιτικής σκηνής της Ελλάδας.

«Μακροημέρευση» της συνύπαρξης κάτω από την ίδια στέγη των 6+6, ή της τάσης Τεμπονέρα για παράδειγμα, με τον νυν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., έστω και αν αυτή είναι κριτική, με πολλούς αστερίσκους, ή πρόσκαιρη, συνεπάγεται αφαίρεση πολιτικής αξιοπιστίας για αυτούς και αυτές που συμπορεύονται. Συνεπάγεται επίσης διεύρυνση του χάσματος αναξιοπιστίας ανάμεσα στις ιδέες της Αριστεράς και στα άτομα που καλούνται να τις αναδείξουν πολιτικά, κοινωνικά και ιδεολογικά. Επίσης, μέσα σε ένα μελλοντικό πεδίο αντιπαράθεσης που θα μετατοπίζεται συνεχώς προς τα δεξιά, ή θα έχει τα χαρακτηριστικά «αρένας», όπως έδειξε η συνεδρίαση της Κ.Ε., θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για τις ιδέες, τις πρακτικές, τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά, την αισθητική, αλλά και την ιστορία της ελληνικής αιρετικής Αριστεράς, να ακούγεται σε ευρύτερα ακροατήρια, πόσο μάλλον να τα επηρεάζει αυτά τα ακροατήρια...

Αν θέλουμε να κάνουμε μια προβολή στο κοντινό μέλλον, σχετικά με το που –μάλλον- θα πάνε τα πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν έχουμε δυναμικότερη αντίδραση τώρα, ας κοιτάξουμε το πρόσφατο ιστορικό και πολιτικό παράδειγμα των ΗΠΑ. Ας δούμε που πήγε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ο Ντόναλντ Τραμπ, όχι μόνο στα χρόνια της προεδρείας του, αλλά και όταν ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές. Το μετατόπισε τόσο δεξιά, που οι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι έχουν γίνει πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό περιθώριο, πλέον!

Ναι, ο Στέφανος Κασσελάκης πολιτεύεται στην Ελλάδα με όρους Τραμπ, σε μια εποχή που τον ευνοεί και σε μια χώρα όπου ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας της έχει εξατομικευμένα χαρακτηριστικά, αισθάνεται πολλαπλώς ηττημένο και εξαπατημένο, είναι παραιτημένο από τα κοινά (μεγάλη αποχή) και αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Αυτό το κομμάτι της κουρασμένης κοινωνίας, που ψάχνει για απλά και κατανοητά ερμηνευτικά σχήματα και ελπίδες, η ιστορία και η διεθνής εμπειρία δείχνει πως οδηγείται συνήθως σε αυταρχικούς σωτήρες και όχι σε επιλογές πολιτικής και κοινωνικής χειραφέτησης.

Η όποια μακροημέρευση στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, βοηθάει να μετατοπιστεί προς τα δεξιά με όρους Τραμπ, όχι μόνο το κόμμα που ηγείται, το οποίο εξακολουθεί να διατηρεί προς το παρόν μια μικρή και με πτωτική τάση λαϊκή απήχηση, αλλά ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας, δυστυχώς...

Για αυτούς τους λόγους, εκτιμώ πως ο χρόνος που περνάει ενισχύει τον Κασσελάκη και όχι όσους και όσες τον αντιπολιτεύονται.

Για αυτούς τους λόγους, το δρόμο της εξόδου από τον νυν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και της άρθρωσης μια άλλης πολιτικής πρότασης και αισθητικής, πρέπει να τον ακολουθήσουν και άλλοι/ες, με στόχο την άμεση συγκρότηση Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αν βέβαια επιθυμούν να παλέψουν για να περισσώσουν ό,τι προλάβουν και ό,τι μπορούν, από την ιστορία, τις ιδέες, την αισθητική και την πρακτική της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και αιρετικής Αριστεράς στη χώρα μας.