Το σκιάχτρο των κεντρώων

Oταν, στο τέλος της προηγούµενης χρονιάς, ο Πέτρος Τατσόπουλος ανακοίνωσε ότι πάει στη Νέα ∆ηµοκρατία, άπαντες υπέθεσαν ότι είναι µια κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για να προσελκύσει κανέναν κεντρώο. Ασχέτως των πολιτικών κρίσεων, αυτό ήταν το λογικό συµπέρασµα.

Ως εκ τούτου, λοιπόν, η αυτονόητη «χρέωση» του Πέτρου Τατσόπουλου ως «γαλάζιου» υποψηφίου είναι να απαντά στο εξής ερώτηµα: Γιατί οι ψηφοφόροι του Κέντρου πρέπει να επιλέξουν στις κάλπες τη Νέα ∆ηµοκρατία αντί του ΣΥΡΙΖΑ (άντε και του ΚΙΝΑΛ). Επειδή όµως διαβάζω κατά καιρούς τις συνεντεύξεις του, σπανίως αναφέρεται στο θέµα. Σπανιότατες οι νύξεις για κάποιο προγραµµατικό στοιχείο της πολιτικής Μητσοτάκη που κινείται σε εκσυγχρονιστική κατεύθυνση. Μηδενικές οι παραποµπές σε κάποια πρόταση της Ν∆ που στηρίζει µε σθένος. Για τη Συµφωνία των Πρεσπών µια απλή προσαρµογή στα δεδοµένα του νέου του φορέα.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος ένα µόνο πράγµα λέει: ότι πρέπει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Φροντίζοντας να στολίζει το κόµµα µε το οποίο κατέβηκε -ως γνωστόν- στο παρελθόν υποψήφιος µε ό,τι κοσµητικό επίθετο υπάρχει. (Εισπράττοντας, βεβαίως, ανάλογες απαντήσεις και από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, µε πρώτο τον πρωθυπουργό που πολλές φορές έχει αναφερθεί επιτιµητικά στο πρόσωπό του.)

Με απλά λόγια, αντί να προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του «κεντροαριστερού κράχτη» υπέρ της Νέας ∆ηµοκρατίας, επιχειρεί να γίνει το «σκιάχτρο» των κεντροαριστερών προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, σε µια πρόσφατη συνέντευξή του στο Liberal.gr το είπε ξεκάθαρα, τονίζοντας πως για έναν κεντροαριστερό «το θέµα είναι να µην επιδιώξει να βρεθεί σε αυτό το σχήµα (σ.σ. τον ΣΥΡΙΖΑ). Ακόµη και στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί ότι η στήριξη της Ν∆ εκφεύγει πλήρως από τη λογική του, το θέµα δεν είναι να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ». Ανάµεσα σε όσα καταλογίζει στο κυβερνών κόµµα είναι η έλλειψη ιδεολογικών αρχών, οι αιφνιδιαστικές αλλαγές τακτικής, ταυτόχρονα όµως ιδεοληψία και αγκυλώσεις. Αλλά η βασική κριτική του είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εµµονή και σηµαία την καρέκλα.

Οτι χαρακτηρίζεται κατά βάση από τον καιροσκοπισµό. Κάπου εδώ όµως βρίσκεται και το βασικό πρόβληµα της πολιτικής παρουσίας του Πέτρου Τατσόπουλου: Είναι δύσκολο να ασκεί τέτοιου είδους κριτική κάποιος που αλλάζει µε τόση ευκολία πολιτικούς χώρους. Οχι γιατί το λέω εγώ, αλλά επειδή αυτή είναι η αντίδραση των περισσότερων απ’ όσους το ακούν. Ανεξαρτήτως του σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκουν