Στον Ολυμπιακό ψάχνουν για φαντάσματα

Από το 1997 και μετά ο Ολυμπιακός είχε σαρώσει τα πάντα: Εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων. Το ομολογούν τώρα, προκειμένου να πλήξουν τους Κοκκαλαίους, οι νυν ηγήτορες της ομάδας, καθώς χρεώνουν στα προγενέστερα αφεντικά των «ερυθρολεύκων» σχέσεις της με την «Παράγκα», για την οποίαν τότε έκαναν πως δεν τη γνώριζαν. Και θεωρούσαν ότι τους τίτλους τους κατακτούσαν με την αξία τους, προτρέποντας τους διαμαρτυρόμενους αντιπάλους τους να «πάψουν να φωνάζουν, να πραγματοποιήσουν σπουδαίες μεταγραφές για να γίνουν ανταγωνιστικοί».

Θεωρούσαν, δε, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσει ο τροχός. Δικαιολογημένα, ίσως, καθώς οι κυβερνήσεις έπεφταν, αλλά ο Ολυμπιακός στην εξουσία παρέμενε. Κι αν την περυσινή απώλεια του πρωταθλήματος τη συμπεριέλαβαν στην καθεστηκυία τάξη (πού και πού, δηλαδή, να κατακτά ύστερα από 7-8 σερί τίτλους «ερυθρολεύκων» κι άλλη ομάδα το πρωτάθλημα), αυτό που συμβαίνει φέτος αποτελεί για πολλούς εξ αυτών πρωτοφανές γεγονός. Για να βρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που η ομάδα τους για δύο σερί σεζόν δεν κατέκτησε ούτε Κύπελλο, πρέπει να ανατρέξεις στα «πέτρινα» χρόνια και δη τη διετία 1994-1996.

Οταν έχεις μάθει το κοινό σου να το «ταΐζεις» κάθε χρόνο με πρωτάθλημα, Κύπελλο ή ακόμα και με νταμπλ, είναι δύσκολο να πεις επακριβώς τις πταίει και η ομάδα μένει για δεύτερη συναπτή χρονιά άτιτλη. Κι αρχίζουν, σχεδόν εν χορώ, τη μία να ρίχνουν τα βέλη τους στη διαιτησία (όταν η πλειονότητα των ΠΑΕ ζητούσαν, τις χρονιές των μεγάλων «σφαγών» ξένους διαιτητές, εκείνοι αναλάμβαναν συνήγοροι των Ελλήνων ρέφερι, τώρα, που γίνεται μετάκληση αλλοδαπών κριτών αγώνων, βάλλουν γενικώς και αορίστως), την άλλη στην ΕΠΟ, την παράλλη στην UEFA. Κυρίως στη στόχευσή τους βρίσκεται ο γεν. γραμματέας της UEFA, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, υιός (για τους αδαείς) του επίτιμου προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός και ενός εκ των θρύλων της ομάδας, Σάββα Θεοδωρίδη (!!), που επιτρέπει, όπως διατείνονται «να σφαγιάζεται η ομάδα».

Και καλά όλοι αυτοί που φωνάζουν, ακόμα και σε περιπτώσεις που έχουν άδικο. Εσχάτως στο ίδιο «τρυπάκι» μπήκε και ο Μαρτίνς, ο οποίος μέχρι τώρα δεν είχε δώσει δικαιώματα. Τον έβλεπες να παίρνει στο κατόπι τον (Φινλανδό) βοηθό διαιτητή στο ματς με τον Ατρόμητο κι έτριβες τα μάτια σου. Κι αναρωτιόσουν πού αδίκησε καταφανώς (και σκανδαλωδώς) τον Ολυμπιακό η φινλανδική τριανδρία; Δεν του έδωσε πέναλτι; Δεν απέβαλε παίκτη του Ατρομήτου; Υποδείκνυε λανθασμένα σε θέση οφσάιντ ποδοσφαιριστές της ομάδας του; Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν συνέβη…

Το μόνο που έχει συμβεί είναι ότι το μικρόβιο της αδικίας (;) έχει διεισδύσει στον οργανισμό και υγιών ατόμων. Κι αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα: Να θεωρείς ότι σε «σφάζουν», ενώ στην πραγματικότητα αυτοτραυματίζεσαι… Κι αντί να κοιτάξεις πώς θα κλείσεις την πληγή, συνεχώς να την ξύνεις… Αν θέλουν να δουν την πραγματικότητα, ας κοιτάξουν προς Τούμπα μεριά. Το φετινό πρωτάθλημα δεν το «έκλεψαν» από τον Ολυμπιακό. Το κατέκτησε με την εντυπωσιακή του πορεία ο ΠΑΟΚ, ο οποίος ήταν ασυναγώνιστος… Αυτή είναι η μία και μόνη αλήθεια. Αν, ωστόσο, επιμένουν να βλέπουν φαντάσματα, καλή θέαση...