Oταν ξύνουµε τον πάτο

Λίγο-πολύ, το γενικό κοινό έχει δείξει τις προτιµήσεις και τις ανησυχίες του για το προφίλ των κοµµάτων σήµερα. Πουθενά δεν υπάρχει κάποιο κενό πληροφορίας, εκτός από δευτερεύοντα ζητήµατα. Η οικονοµική πολιτική, το κοινωνικό κράτος, η αναζήτηση επενδύσεων, η προστασία του πολίτη, οι µόνιµες πληγές του αστικού ιστού έχουν ήδη εκφραστεί, και το µέλλον τους έχει ήδη καθοριστεί, τουλάχιστον ως εξαγγελία. Ναι, είναι αλήθεια πως, πενήντα µέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, το τοπίο που έχουν διαµορφώσει οι υποψήφιοι παραµένει σε µια γκρίζα ζώνη. Ακολουθεί κι αυτό την αµηχανία µπροστά στον Κλεισθένη και δεν αποκλείονται συγχωνεύσεις ή συγκλίσεις συνδυασµών. Και οι ευρωεκλογές, τώρα που κοντεύουν να κλείσουν οι λίστες, δεν παρουσιάζουν κάποιο κενό, κάποια διληµµατική κατάσταση.

Ωστόσο, στην καθηµερινή σύγκρουση για τις εθνικές εκλογές, έχουµε αποµακρυνθεί, από µερικά µέτρα έως µερικά χιλιόµετρα, από το ζητούµενο. Αν και όλα τα φλέγοντα θέµατα τα έχουν υπαινιχθεί ή προαναγγείλει, η θερµότητα των συγκρούσεων συνεχίζεται έως το σηµείο τήξης ή βρασµού, αλλά για ειδήσεις που σπανίως πείθουν κάποιον ενάντιο να προσχωρήσει σε αλλαγή προτίµησης. Μήτε οι τολµηρές φωτογραφίες, µήτε η αναζήτηση οικονοµικής αταξίας σε πρόσωπα άγνωστα έως χθες, µήτε το αναµάσηµα παλαιών «αµαρτιών» δεν αλλάζουν τη ρότα των τάνκερ, των πλοίων της γραµµής, των καϊκιών και των ποδηλάτων θαλάσσης, ανάλογα µε την επιρροή τους.

Τώρα πλέον οι ειδήσεις που «συγκλονίζουν» περιορίζονται σε ψιλολόγια. Και ας κρατάνε την ίδια επιθετική τακτική. Μόνο που το κλίµα έντασης µας έχει από καιρό αποχαιρετήσει. Φυσικά, οι αναπάντητες απορίες θα µείνουν αναπάντητες, καθώς οι περισσότερες βρίσκονται τοποθετηµένες στη µετεκλογική περίοδο. Για παράδειγµα, πριν από έναν χρόνο δεν υπήρχε µήτε µονόστηλο στο ∆ιαδίκτυο και τα πρωτοσέλιδα για πιθανολογούµενες συγκλίσεις των αντιπάλων, ενώ σήµερα τα υπονοούµενα αντιµετωπίζονται σε αρκετά άρθρα και τοποθετήσεις. Στο βαρέλι ή στην κατσαρόλα, αφαιρέθηκε το περιεχόµενο και δεν έχει νόηµα να ξύνουµε τον πάτο τους. Αλλά πρόκειται µάλλον για αγαπηµένη συνήθεια που καταναλώνει την περίοδο της αναµονής. Εως τις κάλπες, εννοώ