Πάλι ως συνήθως;

Συνταγµατική αναθεώρηση και στο κέντρο οι σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας. ∆ύσκολο, πολύπλοκο και εκτός των άλλων βαθύτατα οικονοµικό θέµα (τα ιδεολογικά - φιλοσοφικά έπονται…). Εξεταστικές επιτροπές για τον χώρο της υγείας και ταραχή µεγάλη στο κατ’ επίφαση ονοµαζόµενο πολιτικό σκηνικό (λες και επικρατεί ποτέ νηνεµία). Προϋπολογισµός και κυρίως η περικοπή ή µη των συντάξεων. ∆ιευκολύνει η αναγνώριση του δηµοσιονοµικού χώρου, αλλά µην τα περιµένετε όλα... (και κυρίως στις επιστροφές παλαιών περικοπών). «Μακεδονικό» και όσα µπορεί να προδιαγράφει η εξέλιξή του στα δικά µας πράγµατα. Είναι και οι απρόβλεπτοι παράγοντες Κοτζιάς - Καµµένος που… παίζουν µπάλα. Και από δίπλα η συνάντηση του Τσίπρα µε τον Πούτιν, και πιθανότατα µε Ερντογάν. Προς τι η καταγραφή, θα αναρωτηθούν πολλοί. Ούτε για να αποκαλύψουµε τις ατζέντες -στις δηµοκρατίες ουδέν κρυπτόν- ούτε για να ανιχνεύσουµε προτεραιότητες και στοχεύσεις. Τις δυνατότητες αντιµετώπισης µέσα από τη διαφορετικότητα και την εκτός πια µνηµονίου λογική µεγάλων ζητηµάτων που είτε φρενάρουν θεσµικά - λειτουργικά τη χώρα, είτε την ωθούν σε έναν αέναο κύκλο επανάληψης των ιδίων λαθών. Και τη µέθοδο και στις προτεινόµενες λύσεις. Φοβάµαι ότι τα πρώτα δείγµατα είναι, δυστυχώς, εξόχως αρνητικά και για ακόµη µία φορά καθορίζονται από το κλασικό «φύγε εσύ να έρθω εγώ». Θα πουν πολλοί, σιγά το νέο! Ελα όµως που οι εποχές που ζούµε και οι ανάγκες της χώρας δεν σηκώνουν, όπως λέγαµε προ ηµερών, παλιά κόλπα. Τι συζήτηση να κάνεις για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας όταν επιφανές πολιτικό στέλεχος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης «πουλάει» στο πόπολο θεωρίες για απαγόρευση των Χριστουγέννων αν γίνουµε «κανονική» χώρα και περάσουµε σε ουδέτερο θρησκευτικά κράτος. Φαντάζοµαι η σχετική αυτή τοποθέτηση είναι µέρος του αγώνα κατά του λαϊκισµού που κήρυξε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Τι συζήτηση για διαύγεια και λογοδοσία µπορεί να γίνει µέσα σε κλίµα καταγγελιών για πολιτικές διώξεις των κοµµατικών αντιπάλων; Και ποιος να ασχοληθεί σοβαρά µε τα θέµατα εξωτερικής πολιτικής όταν ορισµένα και κρίσιµα εξ αυτών έχουν ενταχθεί σε έναν υπόγειο (και εν πολλοίς καταστροφικό) ενδοκυβερνητικό πόλεµο; Και στο τέλος θα βρεθεί κανείς να ασχοληθεί µε τους πολίτες ή τώρα έχουµε άλλες δουλειές;