Τα βήµατα πρέπει να γίνουν… άλµατα

Η πλήρης απορρύθµιση της αγοράς εργασίας στα χρόνια των µνηµονίων, στο όνοµα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, έχει µετατρέψει σε κόλαση το εργασιακό περιβάλλον για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόµενους. 

∆εν είναι µόνο η καθίζηση των µισθών, αλλά και η «µαύρη» εργασία και το εξοντωτικό πολλές φορές ωράριο που υποβαθµίζουν την ποιότητα ζωής τους. Η διάλυση των συλλογικών συµβάσεων και το διάτρητο νοµοθετικό πλαίσιο, χωρίς κανόνες και ασφαλιστικές δικλίδες για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, συνιστούν µείζον κοινωνικό πρόβληµα.

Οι εργασιακές σχέσεις δεν µπορεί να αφήνονται στον αυτόµατο πιλότο µιας στυγνής και αδίστακτης αγοράς που ισοπεδώνει τα πάντα στον βωµό του κέρδους. Είναι όνειδος της δηµοκρατίας εργαζόµενοι υπό τον φόβο της απόλυσης και της καταδίκης στην εξαθλίωση να «σκύβουν το κεφάλι» και να γίνονται έρµαια στις ορέξεις εργοδοτών.

Υπέρτατο καθήκον της πολιτείας είναι µε τους µηχανισµούς που διαθέτει και τις νοµοθετικές παρεµβάσεις να διασφαλίσει, αν µη τι άλλο, τα στοιχειώδη δικαιώµατά τους και ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

Τα τεχνάσµατα και τα κόλπα ορισµένων για να ξεγλιστρούν από τον νόµο εκσυγχρονίζονται και εµπλουτίζονται. Τώρα στη µόδα είναι η λεγόµενη υποδηλωµένη εργασία. ∆ηλαδή ο εργοδότης εµφανίζει στα χαρτιά ότι ο εργαζόµενος απασχολείται 4 ώρες, αλλά στην πραγµατικότητα εργάζεται οκτώ ώρες και πληρώνεται για τις µισές.

Η κυβέρνηση έχει κάνει βήµατα για την άρση των αδικιών και την καθιέρωση ρυθµιστικού πλαισίου και κανόνων στην αγορά εργασίας. Αλλά µένουν ακόµα πολλά να γίνουν για να µπει τάξη στην αναρχία.