Τώρα είναι τα δύσκολα για τους Αγγελόπουλους

Τα δύσκολα είναι μπροστά, όχι πίσω. Η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού έχει πάρει τον κατήφορο το τελευταίο τρίμηνο και δεν υπάρχει ούτε καν τοίχος να σταματήσει. Ο αποκλεισμός από τη συνέχεια της Euroleague δεν αποτελεί την ολοκλήρωση μίας πλήρως αποτυχημένης χρονιάς, καθώς ουδείς πιστεύει ότι αυτή η ομάδα είναι σε θέση να διεκδικήσει τον εναπομείναντα φετινό στόχο, το πρωτάθλημα, αλλά την απαρχή μίας νέας, που θα είναι καταφανώς δυσκολότερη.

Πρωτίστως για τους διοικούντες την ΚΑΕ, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν τη μεγαλύτερη κρίση που έχει βιώσει η ομάδα τους κατά την τελευταία 15ετία, ήτοι από το 2004 και τούδε, όταν, δηλαδή, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι βγήκαν μπροστά, αποφασίζοντας να «παίξουν» μπάσκετ για την αγαπημένη τους ομάδα, άθλημα το οποίο γνώριζαν πολύ καλά. Ωστόσο, άλλη η γνώση του μπάσκετ και διαφορετική η γνώση της άσκησης διοίκησης σε μία ΚΑΕ. Η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη, το 2010, αποτέλεσε την κίνηση-ματ των Αγγελοπουλαίων, οι οποίοι δεν απέκτησαν μόνον μία καλαθομηχανή, αλλά ενέταξαν στο δυναμικό της ομάδας έναν παίκτη-ηγέτη, έναν αθλητή εγωιστή που μισεί την ήττα, που θέλει να είναι παντού και πάντα πρώτος.

Ο V-Span έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, συνέβαλε τα μέγιστα ώστε οι «ερυθρόλευκοι» να κατακτήσουν δύο Euroleague (2012, 2013), τρία πρωταθλήματα (2012, 2015, 2016) κι ένα Κύπελλο (2011), αλλά με τον χρόνο κανείς δεν μπορεί να τα βάλει. Ούτε καν ο… Σπανούλης, ο οποίος τον Αύγουστο συμπληρώνει το 37^ο έτος της ηλικίας του.

Οσο ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης ηγούντο των προσπαθειών της ομάδας, στη σκακιέρα του μπασκετικού Ολυμπιακού οι κινήσεις που χρειαζόταν να κάνουν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ήταν ελάχιστες. Οι απολύτως απαραίτητες. Βασικά, η εύρεση, όταν τούτο απαιτείτο, προπονητή.

Καλά όλα αυτά μέχρι εδώ. Τώρα τι γίνεται, που τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα και σχηματίζουν βουνό.

Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκους. Ναι, ο Ουέμπερ μπορεί να ήταν προβληματικός τύπος, απείθαρχος, ξενύχτης, αλλά στον Ολυμπιακό δεν ανακάλυψαν την… Αμερική μετά τη συζήτηση των Αγγελοπουλαίων με τους παίκτες για τα χρωστούμενα. Γνώριζαν αν ο Αμερικανός γκαρντ, που αποκτήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου, ήταν από τα παιδιά εκείνα των οποίων «τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια». Τυχαίο ότι το συμβόλαιό του λύθηκε λίγες ώρες μετά τη συνάντηση των αφεντικών της ομάδας με τους παίκτες; Δεν νομίζω.

Οπως, βέβαια, πώς εξηγείται το γεγονός ότι αποχώρησε και ο Τουπάν από την ομάδα, μόλις έμαθε ότι αναφορικά με τα οφειλόμενα δεν ισχύει η συμφωνία των δύο μερών; Δεν εξηγείται.

Το πλοίο έχει μπατάρει και μπάζει νερά. Οι Αγγελόπουλοι προσπαθούν να δείξουν ότι διατηρούν την ψυχραιμία τους, ωστόσο οι καταστάσεις τούς εκθέτουν. Κι όλα δείχνουν ότι χωρίς «χείρα βοηθείας», του χρόνου η κατάσταση θα είναι πολύ χειρότερη…

Κακά τα ψέματα, όλες οι ομάδες έχουν τα up και τα down τους. Το ζητούμενο είναι να παραδέχεσαι πως υπάρχει πτωτική πορεία και να μην κάνεις το… κόκκινο άσπρο. Αν αντικρίζεις την πραγματικότητα, τότε έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιλύσεις το πρόβλημα…