Τα σκάνδαλα δεν είναι προεκλογικό πρόγραμμα

Και δεν αναφέροµαι στις ευρωεκλογές, αλλά στις εθνικές που θα διεξαχθούν εντός των επόµενων µηνών. Εκεί κοιτάζουν όλα τα κόµµατα. Οι εκλογές για την Ευρώπη είναι απλώς ο προκριµατικός γύρος, µε όλους να στοχεύουν σε ένα καλό αποτέλεσµα ώστε να πετύχουν το καλύτερο δυνατό πλασάρισµα πριν από την τελική κούρσα. Αντί όµως να παρακολουθούµε µια σύγκρουση µε επίκεντρο τις προτάσεις και τα προγράµµατα των κοµµάτων, γινόµαστε µάρτυρες µιας ανελέητης µονοµαχίας όπου οι συµµετέχοντες σε αυτή σχεδόν µονολογούν για σκάνδαλα και «σκάνδαλα». ∆εν υπάρχουν σκάνδαλα; Προφανώς και υπάρχουν. Κάποια από αυτά είναι πραγµατικά, κάποια άλλα εφευρέσεις.

Ορισµένα µπορούν να διερευνηθούν και κάποιοι από τους εµπλεκόµενους να λάβουν αυτό που τους αξίζει, όπως έγινε για παράδειγµα µε µεγάλη καθυστέρηση στην υπόθεση των εξοπλιστικών και στον ∆ήµο Θεσσαλονίκης. Αλλα πάλι βγάζουν µάτι, όπως η υπόθεση Novartis, αλλά η µέθοδος απόκρυψης κεφαλαίων έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια επιστήµη και δύσκολα θα µάθουµε πώς επί 20 χρόνια η χώρα είχε µετατραπεί σε χρυσωρυχείο για τις ξένες φαρµακοβιοµηχανίες και γιατί πληρώναµε σε πολλαπλάσιες τιµές από την υπόλοιπη Ευρώπη προµήθειες για τον κλάδο της Υγείας. Αλλα πάλι κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας των κέντρων που τα κυκλοφορούν, εποµένως είναι ανάξια αναφοράς.

Οµως, το να µιλάς για σκάνδαλα και διαφθορά στις σηµερινές κοινωνικοοικονοµικές συνθήκες που κυριαρχούν σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι σαν να ανάγεις σε βασικό θέµα στον δηµόσιο διάλογο το αν η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο ή όχι. Γιατί ο καπιταλισµός σε µονοπωλιακές συνθήκες είναι συνώνυµο της διαφθοράς. Αποτελεί τον κανόνα, διεθνώς, όχι την εξαίρεση. Υπάρχουν χώρες ολόκληρες που έχουν δηµιουργηθεί για να λειτουργούν ως «πλυντήρια» για βρώµικο χρήµα και αυτό το status quo δεν το αµφισβητεί κανένας διεθνής οργανισµός, αφού είναι κοµµάτι από τη σάρκα του συστήµατος.

Αυτό σηµαίνει ότι δεν πρέπει να διερευνηθούν τα πάσης φύσεως σκάνδαλα; Προφανώς και πρέπει. Ολα και σε βάθος. Και τα πολιτικά πρόσωπα που ελέγχονται καλό θα ήταν να είναι δυο φορές πιο προσεκτικά όταν τοποθετούνται δηµόσια και εκτοξεύουν ύβρεις και απειλές. Γιατί η µνήµη µας, όσο κοντή και να είναι, µπορεί να επαναφέρει τα αντίστοιχα λόγια που έλεγαν διάφοροι πολιτικοί συνοδοιπόροι τους, που σήµερα έχουν καταδικαστεί για διαφθορά.

Είναι άλλο, όµως, να προχωρούν οι έρευνες της ∆ικαιοσύνης στις περιπτώσεις όπου υπάρχει καπνός και τελείως διαφορετικό µια ολόκληρη χώρα να κινείται προεκλογικά στους ρυθµούς της σκανδαλολογίας. Ιδιαίτερα όταν ο λαός της έχει πληρώσει πολύ ακριβά τις πολιτικές επιλογές που οδήγησαν στην κρίση και στη διαχείρισή της. Εποµένως, καλό θα ήταν να ακουστούν προτάσεις για το αύριο. Αυτό είναι το µεγάλο ζητούµενο. Παράλληλα, αποτελεί και το µεγάλο αγκάθι. ∆ιότι φαίνεται ότι τα κόµµατα εξουσίας -και όσα προσπαθούν να αγκιστρωθούν σε αυτή- δεν έχουν µεγάλη προγραµµατική απόκλιση. Αυτό δεν σηµαίνει ότι ΣΥΡΙΖΑ και Νέα ∆ηµοκρατία είναι ίδιοι. Μας δείχνει όµως ότι η στροφή στα σκάνδαλα αποτελεί ίσως µια καλή αφορµή για να αποκρύψουν τη στρατηγική σύγκλισή τους σε µια σειρά από υπαρκτά ζητήµατα.