Κώστας Κυρανάκης: Ο αδέσµευτος...

Τη φράση αυτή είπε την Τρίτη το βράδυ, στην κρατική τηλεόραση, ο Κώστας Κυρανάκης, λίγη ώρα µετά την εξαγγελία για 13η σύνταξη, φορολογικές µειώσεις και κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης από τον πρωθυπουργό. Είναι προφανώς ο ορισµός του επικοινωνιακού (και πολιτικού) λάθους. Δεν το λέω εγώ. Το λέει η πρακτική πιο έµπειρων, όχι τόσο παρορµητικών και σαφώς λιγότερο βιαστικών να βρεθούν µπροστά στην κάµερα βουλευτών της Νέας Δηµοκρατίας.

Συνάδελφοι του Κώστα Κυρανάκη, αν και εννοούσαν το ίδιο ακριβώς πράγµα, δεν χρησιµοποίησαν µια τέτοια φράση. Οπως ο Μάκης Βορίδης την εποµένη το πρωί, που δήλωσε τηλεοπτικώς ότι η ΝΔ έχει τις δικές της προτεραιότητες στην οικονοµική πολιτική. Ακόµη καλύτερο παράδειγµα ο Χρήστος Σταϊκούρας, που είναι και ο αρµόδιος τοµεάρχης της ΝΔ στα οικονοµικά. Οταν ρωτήθηκε σε ραδιοφωνική εκποµπή αν τα µέτρα που εξήγγειλε ο Αλ. Τσίπρας δεσµεύουν τη Νέα ∆ηµοκρατία, χρησιµοποίησε τη... µαγική λέξη: «Εξαρτάται», είπε, «από το πότε θα ψηφιστούν. Αν ψηφιστούν µετά τις εκλογές, τότε θα υπάρχει άλλη κυβέρνηση».

Δεν ξέρω αν ο Κώστας Κυρανάκης τα είδε αυτά ώστε -κατά το κοινώς λεγόµενο- «να µάθει µπαλίτσα». Ούτε έστω αν διάβασε την ανακοίνωση της Νέας Δηµοκρατίας που απέφυγε να θέσει -πολύ περισσότερο να απαντήσει- το ερώτηµα της δέσµευσης. Το µόνο καλό που έκανε στην παράταξή του ήταν ότι... πήγε πρώτος. Εφαγε τις «πολιτικές σφαίρες» του ΣΥΡΙΖΑ και αποκάλυψε τη θέση από την οποία «πυροβολούν». Οπως έγραψα και πριν όµως, το λάθος του Κ. Κυρανάκη είναι πολιτικό. Κυρίως πολιτικό, γιατί «έβγαλε την αίσθηση» µιας αυθόρµητης απέχθειας προς τις προχές στις κατηγορίες των συνταξιούχων και των χαµηλόµισθων.

Που σαφώς σχετίζεται µε την επιλογή της ΝΔ να στοχεύσει στον πολιτικό προσεταιρισµό της λεγόµενης «µεσαίας τάξης», µέσω της οικονοµικής της πολιτικής. Να σας θυµίσω πάντως ότι, όπως η ΝΔ σήµερα, και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015 βρέθηκε αντιµέτωπος µε µια εξαγγελία π α ρ ο χ ώ ν από την κυβέρνηση Σαµαρά. Ο τότε πρωθυπουργός είχε πει χαρακτηριστικά τη φράση: «Δεν θα υπάρξουν άλλες µειώσεις σε συντάξεις και εισοδήµατα. Τώρα µπαίνουµε σε ανάπτυξη και θα υπάρχουν αυξήσεις».

Η διαφορά όµως είναι πως τότε επρόκειτο για αφηρηµένες εξαγγελίες, ελάχιστα πειστικές και πρόσφορες να αµφισβητηθούν. Οχι για συγκεκριµένα µέτρα που νοµοθετούνται άµεσα.