Η ανεργία δεν θέλει ψηλοτάκουνα!

Κάργκο παντελόνι. Κατάλευκο ζιβάγκο. Ζακέτα. Μπουφάν. Καινούργια αθλητικά. Και απαραιτήτως σακίδιο στον ώµο. Μια όµορφη 20χρονη, µε ντύσιµο της ηλικίας της, δηλαδή. Κι όµως (την έµαθαν να) φέρει βαρέως τον σύντοµο αποχωρισµό της από τα ψηλοτάκουνα. Ετσι προσαρµόζει το «concept» -τη σύλληψη, ντε- της σπορ ενδυµατολογικής της επιλογής σε µια απελπιστικά ανόητη αντίληψη. «Είµαι άνεργη και βγαίνω πρώτο ραντεβού για πικ-νικ»! Το παραπάνω είναι περιστατικό από το τηλεριάλιτι µόδας «My Style Rocks» που συζητήθηκε πολύ κατ’ αρχάς επειδή µία από τις παίκτριες ήταν η σύζυγος του δολοφονηµένου Γιάννη Μακρή. Ενα απ’ όσα κορίτσια 18-30 ετών αγωνίζονται για να παρουσιάσουν το πιο επιτυχηµένο και προωθηµένο ντύσιµο (outfit, κατά το κοινώς λεγόµενο) στο πλαίσιο ενός δικού τους «σεναρίου» (π.χ. ντύσιµο για το Ασκοτ, καλεσµένη της... Ελισάβετ κ.λπ.) που θα τους εξασφαλίσει υψηλότερη βαθµολογία από συµπαίκτριες και κριτές. Εξ' ου και το σενάριο της ανεργίας. Φταίει η νεαρή παίκτρια που ονειρεύεται πιθανώς µια καριέρα στη µόδα ή στην τηλεόραση και στο όνοµα αυτού του ονείρου υποβάλλεται σε κάθε υπερβολική δοκιµασία (και αυτοεξευτελισµό); Μάλλον όχι. Φταίει όµως σαφώς το περιβάλλον που επέτρεψε σε µια νέα γυναίκα να σκέφτεται ότι η ανεργία µπορεί να είναι ένα πρωτότυπο σενάριο που έχει τον δικό του ενδυµατολογικό κώδικα (χωρίς τακούνια για να τρέχεις ευκολότερα από αγγελία σε αγγελία;). Φταίνε και οι κριτές που ενώ είναι πανέτοιµοι να καταχερίσουν απενοχοποιηµένα όποια παίκτρια δεν συνδυάζει σωστά τα υφάσµατα, αδιαφόρησαν πλήρως για το σενάριο που τους σερβίρισε η παίκτρια και άρχισαν αντιθέτως να σχολιάζουν τις επιλογές της ως ιδιαίτερα επιτυχηµένες για την περίσταση. \Πού ζουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Σε ποια παράλληλη τηλε-πραγµατικότητα; ∆εν έχουν συγγενείς ή φίλους που έχασαν τις δουλειές τους; ∆εν ανησυχούν για τις δικές τους δουλειές; Εξακολουθεί το µυαλό τους να είναι σε µόνιµη πτήση προς τη Μύκονο; Φυσικά δεν περιµένει κανείς ένα τηλεπαιχνίδι να είναι βουτηγµένο στον κοινωνικό προβληµατισµό και την «καντήφλα». Απαιτεί, όµως, να σέβεται κάπως την πραγµατικότητα. Την ίδια πραγµατικότητα που µε απόλυτους όρους έντυσε σε λίγες ώρες µια παίκτρια στα µαύρα και που λέει ότι η ανεργία δεν είναι concept, αλλά δράµα.