Η µάχη των αναποφάσιστων

Οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν ότι ένας στους πέντε ψηφοφόρους είναι αναποφάσιστος – πολύ µεγάλο ποσοστό, που µπορεί να καθορίσει το αποτέλεσµα, τον νικητή και τη διαφορά µεταξύ των δύο πρώτων κοµµάτων, και συνεπώς να ορίσει άµεσες πολιτικές εξελίξεις όπως είναι ο χρόνος των εθνικών εκλογών και το χρώµα που αυτές θα λάβουν. Αν είναι ντέρµπι, αν ο Τσίπρας είναι «χαµένος» ή αν ο Μητσοτάκης κάθεται σε «αναµµένα κάρβουνα».

Ο κανόνας είναι ότι οι αναποφάσιστοι παύουν να είναι τέτοιοι πίσω από το παραβάν. Συνήθως αποφασίζουν την τελευταία στιγµή ή τις τελευταίες δύο µέρες. Καθοριστικό ρόλο στην απόφασή τους παίζει η «ατζέντα» που θα κυριαρχήσει τις τελευταίες µέρες. Ποιος, δηλαδή, θα ορίσει τα µεγάλα θέµατα που θα συζητιούνται. Θα είναι από την ατζέντα του Τσίπρα (µέτρα, ανάκαµψη, διεθνές status) ή θα είναι από την ατζέντα της Ν∆ (ασφάλεια-τάξη, Μακεδονικό, ιδιωτικοποιήσεις);

Θα είναι κάτι µεµπτό για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή κάτι ανάλογο για στελέχη της Ν∆;

Με βάση το κλίµα των τελευταίων ηµερών, ο αναποφάσιστος πολίτης, το αφεντικό της κάλπης, θα αποφασίσει αν θα πάει στην παραλία εκδροµή ή στην κάλπη µε την επιλογή του. Και αν επιλέξει να ψηφίσει, θα παραµείνει στο κόµµα που ψήφιζε στο παρελθόν ή θα αλλάξει στάση; Και δίπλα στο κλίµα των ηµερών πριν από τις κάλπες, προσθέστε ό,τι άλλο προσωπικό ή τυχαίο µπορεί να διαµορφώσει άποψη σε έναν άνθρωπο που προβληµατίζεται και δεν δίνει ελαφρά τη καρδία την ψήφο του.

Για Ευρώπη, βέβαια, ούτε λόγος. Μπορεί κάποιοι να ψηφίσουν πρόσωπα, επιλέγοντας ευρωβουλευτή, αντί κόµµατος, αλλά αυτοί δεν είναι αναποφάσιστοι. Τα κόµµατα πρέπει να «ιδρώσουν τη φανέλα», να διαµορφώσουν στρατηγική και τακτική µέρα µέρα για να κερδίσουν τους ρυθµιστές του αποτελέσµατος