Το «άλλο» ντιµπέιτ

Εντάξει. Κατά την προεκλογική περίοδο για την ευρωκάλπη αρνήθηκε επίµονα µία τηλεοπτική αντιπαράθεση µε τον Αλέξη Τσίπρα, υποστηρίζοντας πως δεν πρόκειται για εθνική αναµέτρηση ώστε οι δύο υποψήφιοι πρωθυπουργοί να αντιπαραβάλουν θέσεις και επιχειρήµατα. Παρέπεµπε, δε, στη Βουλή, λέγοντας πως εκεί διεξάγονται τα καλύτερα ντιµπέιτ. Χµ, το διαπιστώσαµε.

Παρ’ όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσµεύτηκε δηµοσίως για τηλεαναµέτρηση των δύο πριν από τις εθνικές εκλογές. Τι είχε πει τότε; «Στις εθνικές εκλογές θα συζητήσω µε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και ευχαρίστως να µιλήσω, σε ξεχωριστό ντιµπέιτ, µε τον αρχηγό του δεύτερου κόµµατος, γιατί δεύτερο κόµµα θα είναι ο κ. Τσίπρας µετά τις ευρωεκλογές». Βρες το λάθος.

Στις ευρωεκλογές πράγµατι το σχήµα ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συµµαχία βρέθηκε στη δεύτερη θέση, και µάλιστα σε απόσταση από το κόµµα του κ. Μητσοτάκη. Οµως o πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας µάλλον δεν διακρίνεται για σταθερότητα στις αποφάσεις του. Τώρα δέχεται ντιµπέιτ µόνο µε τη συµµετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών και όχι χωριστά µε τον πρωθυπουργό.

Στο µεταξύ, έχει «ακυρώσει» και την πιθανότητα του όποιου ντιµπέιτ στη Βουλή, αποφασίζοντας την αποχή του κόµµατός του από τις συνεδριάσεις της Ολοµέλειας έως ότου διαλυθεί η Βουλή. Προφανώς και ο πρόεδρος της Ν∆ δεν επιθυµεί την απευθείας αντιπαράθεση µε τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόµη και τώρα που θεωρητικώς βρίσκεται σε θέση ισχύος ή υπεροχής. Το +9,36% των ευρωεκλογών τού την προσφέρει. Αρνούµαι, πάλι, να πιστέψω ότι είναι δείγµα έπαρσης µία τέτοια απόφαση.

Ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει µία τηλεµαχία µε τη συµµετοχή όλων των αρχηγών, θεωρώντας ότι ο Τσίπρας µόνος έναντι όλων θα αναγκαστεί στο τέλος να πετάξει λευκή πετσέτα. Η εµπειρία, όµως, έχει δείξει πως ενίοτε αυτός που δέχεται επίθεση από παντού πολλές φορές κερδίζει τη συµπάθεια των θεατών, ακόµη κι ενός αγριεµένου κοινού.

Οπως και να ’χει, οι αποφάσεις θα ληφθούν αµέσως µετά την προκήρυξη των εκλογών. Εφόσον διεξαχθεί κάποιο ντιµπέιτ, ενδιαφέρον θα έχει η σύνθεση του πάνελ των πολιτικών αρχηγών. Για παράδειγµα, η Ενωση Κεντρώων, που δεν διαθέτει πλέον Κοινοβουλευτική Οµάδα, θα έχει δικαίωµα συµµετοχής διά του κ. Λεβέντη; Ή το κόµµα του κ. Βελόπουλου, που µπήκε στην Ευρωβουλή, θα έχει τη δυνατότητα εκπροσώπησης διά του αρχηγού του; Αναµένοµεν.