Η ΔΕΘ και το πήδηµα

Η λεγόµενη «Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης» αποτελεί κατάλοιπο ενός πολύ µακρινού παρελθόντος, κάτι σαν προϊστορικό µαµούθ που εµφανίζεται µπροστά στο Μέγαρο Μαξίµου κάθε Σεπτέµβριο και ύστερα αποσύρεται στη σπηλιά του.

Η επιβίωση του µαµούθ οφείλεται στην πολιτική ανάγκη να έχει κάποιο εξωτικό βήµα ο εκάστοτε πρωθυπουργός κάθε Σεπτέµβριο. Εστω και µε τεράστιο κόστος: Τη διηνεκή δέσµευση 180 στρεµµάτων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και τη χρόνια επιβάρυνση της αισθητικής των Θεσσαλονικέων µε παραπήγµατα ντροπής. Το κόστος διατήρησης της ΔΕΘ δεν έχει µετρηθεί ποτέ. Η µέτρησή του θα συνέφερε τον µέσο φορολογούµενο, αλλά κανέναν άλλον.

Οι δηµόσιες υπηρεσίες θέλουν να στήνουν τα «περίπτερά» τους· οι εκάστοτε υπουργοί θέλουν να τα επισκέπτονται· και ο εκάστοτε πρωθυπουργός θέλει να εκφωνεί τη µακροσκελή οµιλία του, που -αν κοστολογηθούν όλα αυτάκάθε λέξη της θα κοστίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Η παθογένεια της ΔΕΘ και η παράλογη δέσµευση του συγκεκριµένου τόπου έχουν αναγνωριστεί εδώ και δεκαετίες.

Εξαγγέλθηκαν πολλά και ξεχασµένα, όλα σε λανθασµένη κατεύθυνση: Να τυλιχτεί δηλαδή το παλιό πράγµα σε νέο περιτύλιγµα, είτε επιτόπου είτε σε άλλη συνοικία. Αλλά αν η νέα κυβέρνηση επιθυµεί ένα «εµβληµατικό έργο», πρέπει πρώτα να αλλάξει το περιεχόµενο. Να προτάξει το ερώτηµα: Χρειάζεται, εν έτει 2020, µία έκθεση προϊόντων στη Θεσσαλονίκη; Υπάρχει επωφελέστερη εναλλακτική δραστηριότητα; Ποιους στόχους πρέπει να επιτύχει; Τι είδους φορέας µπορεί να εξασφαλίσει την επιτυχία των στόχων αυτών; Μήπως, επί παραδείγµατι, η ΔΕΘ θα έπρεπε να κατεδαφιστεί και στη θέση της να δηµιουργηθεί ένα µοντέρνο πάρκο, µικρό µέρος του οποίου θα καταλαµβάνει ένα ∆ιεθνές Κέντρο Ντιζάιν ή και ένα Μουσείο Νεότερης Ιστορίας της Θεσσαλονίκης (δίπλα στο Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό Μουσείο); Ή µήπως ένα Διεθνές Μουσείο Κόµικς θα είχε µεγαλύτερη επισκεψιµότητα, σε µια πόλη µε ανερχόµενο τουρισµό; Τι θα ήταν πιο κερδοφόρο, ώστε να υλοποιηθεί σε συνεργασία µε τον ιδιωτικό τοµέα; Σε αυτά τα ερωτήµατα δεν µπορούν να δώσουν απάντηση τα τοπικά πολιτικά συµφέροντα.

Απάντηση µπορεί να δώσει µόνο διεθνής διαγωνισµός, που θα προηγηθεί του αρχιτεκτονικού διαγωνισµού. Ιδού, κύριε πρωθυπουργέ, το άλµα, και είναι πράγµατι δύσκολο. Κανείς δεν θα σας παρεξηγήσει αν δεν το κάνετε.