Οι νεκροί στο Πολυτεχνείο

Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Και ως «υπερασπιστική τεχνική» παραµένει γελοίο. Ασφαλώς και οι διαδόσεις για το αίµα που χύθηκε ήταν άκρως υπερβολικές και απόλυτα δικαιολογηµένες, καθώς από τις πρώτες ώρες µόνο διαδόσεις κυκλοφορούσαν. Το πρώτο πόρισµα, το λεγόµενο «πόρισµα Τσεβά», διαπιστώνει 18 θανάτους και άλλους 26 για τους οποίους υπήρχαν βάσιµες ενδείξεις. Τελικά, ερευνητές και αρχεία κατέληξαν σε 24 νεκρούς και σε άδηλο αριθµό υπονοιών.

Η λίστα που διαβάζεται στην επέτειο τελετουργικά είναι µια λίστα 88 θανόντων σε όλη τη διάρκεια της επταετίας. Και το θανατικό κράτησε δυο µέρες, από τις 16 έως τις 18.

Σε κάθε περίπτωση, η Ιστορία δεν παράγεται από σοφίσµατα. Οι νεκροί της πρώτης ηµέρας των ∆εκεµβριανών ακόµη διχάζουν. Σαν να σκοτώθηκαν από τροχαία πέντε άνθρωποι µια συγκεκριµένη µέρα σε µια εθνική οδό και να καυχιέται µια πόλη πάνω στην οδό πως «δεν είχε νεκρούς».

Οι νεκροί θανατώθηκαν µε διάφορους τρόπους και µέσα, σε µια ζώνη του άστεως που αποθάρρυνε το ενδεχόµενο γενικότερης εξέγερσης, γι’ αυτό και σπάρθηκε ο τόπος από καθόλου τυχαία επεισόδια σε µια ευρεία περίµετρο. 

Νεκροί υπήρξαν και παραϋπήρξαν, για να µείνουν οι έγκλειστοι του Πολυτεχνείου ξυλάρµενοι και για να µην τολµήσει ο κόσµος να κυκλοφορεί. Οποιος δεν το καταλαβαίνει είναι θύµα σκόπιµου αποπροσανατολισµού.

Τα υπόλοιπα, οι έριδες για την κατοχή της µατωµένης σηµαίας, η δίκη, οι µαρτυρίες κάθε είδους και ένα τελετουργικό που έπειτα από 45 χρόνια δεν κατόρθωσε να παγιωθεί, ανήκουν στην απόλυτη διάκριση των οµάδων που υποστήριξαν και υποστηρίζουν τη διατήρηση της µνήµης. Γι’ αυτό και κατά καιρούς γιουχάρονται ή χειροκροτούνται «επίσηµοι» όταν καταθέτουν στεφάνι στο µνηµείο. Είναι προφανές πως η πληγή δεν έχει επουλωθεί και κατά τα φαινόµενα θα αργήσει ακόµη πολύ