Μήπως ετοιμάζεται εκλογικός αιφνιδιασμός;

Χωρίς αµφιβολία, η κυβέρνηση µπορεί σε αυτήν τη φάση να ανακατέψει την τράπουλα: να επιβάλει την ατζέντα της στον δηµόσιο διάλογο και ως εκ τούτου να αναγκάσει την αντιπολίτευση να καταναλώσει πρόωρα τα προεκλογικά της πολεµοφόδια. Εχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων -όπως και κάθε κυβέρνηση, ακόµη και σε δύσκολες δηµοσκοπικά ηµέρες- µπορεί να βάλει σε εφαρµογή µέρος του σχεδίου, χωρίς να ανησυχεί για το απότοµο φρενάρισµα από έναν εκλογικό αιφνιδιασµό.

Ξέρει άλλωστε την επικρατέστερη εκδοχή για την ηµέρα των εκλογών, κάτι που εκ των πραγµάτων δεν γνωρίζει η αντιπολίτευση. Μπορεί, έχοντας «κλειδώσει» τη µη περικοπή των συντάξεων, να αναζητήσει έγκαιρα εύπεπτες απαντήσεις στα επιθετικά ερωτήµατα της αντιπολίτευσης για τους νέους συνταξιούχους και να εγγυηθεί τη θωράκιση του ασφαλιστικού συστήµατος για τα επόµενα χρόνια.

Μπορεί να προωθήσει την υλοποίηση των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης, το µεγαλύτερο τµήµα των οποίων αφορά µέτρα εισοδηµατικής ενίσχυσης και φορολογικών και ασφαλιστικών ελαφρύνσεων. Τα µέτρα αυτά στοχεύουν όχι µόνο στους οικονοµικά ασθενέστερους -στους οποίους η κυβερνητική πλειοψηφία έχει αποκτήσει από τις προηγούµενες εκλογές προνοµιακή πρόσβαση-, αλλά και στη λεγόµενη µεσαία τάξη, που «τσάκισε» εξίσου ή και περισσότερο η πολυετής και πολυεπίπεδη κρίση.

Μπορεί επίσης µε «αφορµή» τη συµφωνία µε τον Αρχιεπίσκοπο να κρατήσει ζωντανές τις προσδοκίες των πολιτών για την προοπτική 10.000 προσλήψεων στους χώρους της Υγείας και της Εκπαίδευσης – κλείνοντας έτσι υποσχετικά το µάτι στους σηµερινούς ανέργους και τους ηµι-απασχολούµενους νέους επιστήµονες ή στους ξενιτεµένους της νέας γενιάς που περιµένουν την ευκαιρία της επιστροφής, ασχέτως του «όχι» της Ιεραρχίας. Μήπως τελικά ο Αλέξης Τσίπρας «δείχνει» στους αντιπάλους του το µακρινό σενάριο του Οκτωβρίου, τη στιγµή που προετοιµάζει τον απόλυτο εκλογικό αιφνιδιασµό;

∆εν είναι αρκούντως δελεαστικό για την κυβερνητική πλειοψηφία το σενάριο, την ώρα που βοµβαρδίζεται το «παλιό πολιτικό σύστηµα» µε υποψίες ή εικόνες διαφθοράς και παρακµής, να διαχύσει γρήγορα και παντού αισιόδοξα µηνύµατα για αλλαγή σελίδας και να στήσει κάλπες ακόµη και µε... αναµµένες σόµπες; Το σίγουρο είναι ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός, εκτός από το «παραδοσιακό» προνόµιο του εκλογικού αιφνιδιασµού, έχει ως βασική προτεραιότητα να προκηρύξει εκλογές όταν πιστεύει ότι ακυρώνει το στρατηγικό στοίχηµα των αντιπάλων του...