Επόμενη μέρα Πολυτεχνείου: Επετειακό ξύλο, µονότονα δακρυγόνα...

Η είδηση έπαιζε παντού το πρωί της περασµένης Παρασκευής. Υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προπηλακίστηκαν κατά την προσπάθειά τους να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο για την επέτειο. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο έδειχναν ή µετέδιδαν το γνωστό κουραστικό, ιστορικά µονότονο, σκηνικό. Ιπτάµενους καφέδες, µπουκάλια νερού, κουκούλες, κράνη, υψωµένα χέρια, αγριεµένα πρόσωπα. Και άλλα απορηµένα, µε το ύφος που έχει άνθρωπος όταν αντικρίζει κάτι που είναι κόντρα σε κάποιον νόµο της φύσης, σαν να βλέπει τον ήλιο να ανατέλλει από την ανάποδη.

«Μα ανάµεσά τους ήταν άνθρωποι που βασανίστηκαν για τη ∆ηµοκρατία και κατά της δικτατορίας, σχεδόν έδωσαν τις ζωές τους» ακούστηκε µετά το επιχείρηµα που προσπαθούσε να απαντήσει στο «αδικαιολόγητο» της επίθεσης. Σαν να επρόκειτο για επίθεση κάποιου τάγµατος που έχει τάξει εαυτόν στην υπεράσπιση της δηµοκρατίας και των δικαιωµάτων. Μόνο που δεν είναι έτσι...  Όλοι ξέρουµε τι συµβαίνει µε τις οµάδες των κουκουλοφόρων και των κρανοφόρων και όχι µόνο τις παραµονές ή ανήµερα του εορτασµού του Πολυτεχνείου. Ενα πολύπλοκο θέµα µε διαστάσεις ιδεολογικού ή επιχειρηµατολογικού άβατου.

Με συµβολισµούς που λαµβάνουν διαστάσεις υπέρτατης αξιολόγησης για όποιον τολµήσει να ανοίξει το θέµα από όποια οπτική εκτός της πεπατηµένης των στερεοτύπων και των παραδοσιακών µοντέλων. «Ναι, αλλά και τα στελέχη της κυβέρνησης πρωταγωνιστούσαν σε ανάλογες σκηνές όταν δεν είχαν την εξουσία» είπαν δηµοσίως στελέχη της αντιπολίτευσης και δεν δίστασαν να µιλήσουν για «θεία δίκη», αφήνοντας να αιωρείται στη δηµόσια ατµόσφαιρα η εσάνς µιας φυσιολογικής διαδικασίας τύπου «µάχαιραν έδωκες, µάχαιραν θα λάβεις».

Και φυσικά, για την ουσία που λέγεται «ανακύκλωση της βίας» δεν έχει κρατηθεί χώρος στη δηµόσια συζήτηση. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, προϋποθέτει να έχουµε συµφωνήσει σε πολλά και βασικά άλλα που θα καθιστούσαν άχρηστη την καθηµερινή βία.

Σήµερα, εκτός απροόπτου, δεν θα έχουν αρχίσει ακόµα τα συνεργεία του ∆ήµου της Αθήνας να καθαρίζουν τα καµένα από τα επεισόδια, η Αστυνοµία θα βγάζει ανακοινώσεις για προσαγωγές και ζηµιές, οι κάτοικοι των γύρω από το Πολυτεχνείο γειτονιών θα καταγγέλλουν, στα social media θα σκούζουν οι αυτοσχέδιοι «κοινωνιολόγοι», και οι ειδήσεις θα είναι και αυτές ίδιες µε τις ειδήσεις κάθε 17ης Νοεµβρίου πολλών τελευταίων ετών.

Το πιο µονότονο ρεπορτάζ, που κάθε φορά θυµίζει την ατάκα του Χουάν Γκαµπριέλ Βάσκες στο «Η µορφή των λειψάνων»: «Η πόλη ήταν δηλητηριασµένη µε το δηλητήριο των µικρών φονταµενταλισµών, και το δηλητήριο έτρεχε από κάτω όπως το βρώµικο νερό στους υπονόµους»...