Το µήνυµα από την Κύπρο

«Το γεγονός ότι η πρώτη µου επίσηµη επίσκεψη υπό τη νέα µου ιδιότητα πραγµατοποιείται εδώ (σ.σ.: στην Κύπρο) καταδεικνύει ακριβώς την προσήλωσή µου στον δρόµο της στενής συνεργασίας και συστράτευσης των δύο µας χωρών. Με πρώτο και αδιαπραγµάτευτο στόχο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την επίλυση του κυπριακού ζητήµατος. Ενός ζητήµατος που -δεν πρέπει να ξεχνάµε- αποτελεί ζήτηµα εισβολής και κατοχής!».

Αυτή η φράση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ικανοποίησε την πλειονότητα στην Κύπρο και προβληµάτισε όσους πιέζουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας να αποδεχθεί την «όποια λύση». Τι εννοούν χρησιµοποιώντας αυτές τις δύο λέξεις; Οι οπαδοί της «όποιας λύσης» πιστεύουν ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να υποχωρήσει ακόµα περισσότερο για να κλείσει ένα πρόβληµα που δηµιουργήθηκε από την ανεξαρτησία, το 1960, και εντάθηκε µε την εισβολή και την κατοχή που ακολούθησε.

Οι πολιτικοί της Κύπρου και της Ελλάδας έχουν αποτύχει στο Κυπριακό αλλά και στα υπόλοιπα εθνικά θέµατα. Η προηγούµενη κυβέρνηση έκλεισε όπως όπως το Σκοπιανό και όσοι παρακολουθούν µε προσοχή τα τεκταινόµενα στα Σκόπια γνωρίζουν ότι το θέµα αυτό δεν έκλεισε. Η Μακεδονία τελικά αποδεικνύεται ότι τιµωρεί. Είναι ένα ιδιαίτερο και πολύ αγαπηµένο όνοµα για τους Ελληνες. Ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε στις πρόσφατες εκλογές γι’ αυτό τον λόγο. Οι ψύχραιµοι αναλυτές καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι αν ο πρώην πρωθυπουργός άφηνε ανοικτό το «ονοµατολογικό», οι εκλογές θα παίζονταν. Γι’ αυτό ας προσέξει ο σηµερινός πρωθυπουργός και ας µην ξεχάσει τις δηλώσεις του και τις υποσχέσεις του όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

Το Σκοπιανό θα συνεχίσει να «λαβώνει» τους Ελληνες πολιτικούς και τα επόµενα χρόνια. Οι Σκοπιανοί κέρδισαν περισσότερα απ’ όσα έχασαν και δεν γνωρίζω αν µπορέσει ποτέ ο κ. Μητσοτάκης να αλλάξει τα άσχηµα της Συµφωνίας των Πρεσπών. Στο Κυπριακό η κατάσταση είναι ακόµα πιο περίπλοκη. Μπορεί η λέξη Κύπρος να µην προκαλεί ρίγος όπως η λέξη Μακεδονία, όµως «έφαγε» πολλούς Ελληνες πρωθυπουργούς, διότι το βλέπουν από µακριά, όχι µε αγάπη, θεωρώντας ότι είναι πρόβληµα που πρέπει να φύγει από το «πιάτο» µε κάθε θυσία. Να επιδιώξουµε, δηλαδή, αυτό που ονοµάσαµε «οδυνηρό συµβιβασµό».

Να αποδεχθούµε ότι είµαστε οι ηττηµένοι στον πόλεµο, αλλά πρέπει να αποδεχθούµε ήττα και στις διαπραγµατεύσεις... Βέβαια, ο συµβιβασµός θα µπορούσε να ήταν και θετικός. Αλλά µε µια Τουρκία όπως η σηµερινή, που κυριαρχείται από εθνικιστικό ισλαµισµό, πώς µπορούµε να τον πετύχουµε; Ο κ. Μητσοτάκης έδωσε ένα καλό µήνυµα από την Κύπρο. Είπε ότι το Κυπριακό είναι θέµα εισβολής και κατοχής. Η προσέγγιση είναι εξαιρετική, φτάνει να µην πειστεί από τους πολιτικάντηδες της Λευκωσίας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός της ∆ιζωνικής ∆ικοινοτικής Οµοσπονδίας, η οποία είναι µία καθ’ όλα διχοτοµική διευθέτηση. ●