Θα διδαχθεί ο Μητσοτάκης από την Ιστορία;

Το πολιτικό ερώτημα που πλανάται πάνω από τη χώρα τα τελευταία εικοσιτετράωρα ονομάζεται «Novartis». Για πολλοστή φορά η πολυσυζητημένη ελβετική πολυεθνική του φαρμάκου βρίσκεται στην ημερήσια πολιτική διάταξη.

Αυτήν τη φορά, από την ανάποδη πλευρά. Όχι στην αναζήτηση εκείνων που καταλήστεψαν το Δημόσιο τα προηγούμενα χρόνια, αλλά στο εάν η εμπλοκή πολιτικών προσώπων αποτελεί προϊόν συνωμοσίας, στο οποίο, σύμφωνα με τις καταγγελίες εκείνων που ελέγχονται ή ελέγχθηκαν από τη Δικαιοσύνη, συμμετείχαν ο τέως πρωθυπουργός και ο υφυπουργός Δικαιοσύνης.

Υπάρχει έστω μία πιθανότητα ο Αλέξης Τσίπρας να προσπάθησε να στήσει πλεκτάνη εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων; Μοιάζει με σενάριο σχεδόν κωμικό. Τόσο αστείο όσο αστείες ήταν και οι καταγγελίες εναντίον πολιτικών προσώπων όπως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Όχι γιατί δεν υπάρχει διαφθορά. Προφανώς και υπάρχει – άλλωστε, το πολιτικοοικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε είναι ταυτόσημο με τη διαφθορά. Αλλά αυτό που γνωρίζουμε με περισσή σιγουριά είναι πως οι Σαμαράς και Βενιζέλος, αν δεν έχουν ανάγκη από κάτι, αυτό είναι τα χρήματα. Έτσι, μοιάζει απίθανο να ρίσκαραν την υστεροφημία τους.

Στο σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα μεγάλο δίλημμα. Θα ακολουθήσει την τακτική «μέχρι τέλους» του Αντώνη Σαμαρά και θα στήσει προανακριτική επιτροπή -και πιθανώς ειδικά δικαστήρια- εναντίον ενός πρώην πρωθυπουργού ή θα διδαχθεί από το λάθος του αειμνήστου πατέρα του;

Ο Σαμαράς έχει τους λόγους του να θέλει να δει τον Τσίπρα απολογούμενο. Θα αποτελέσει την προσωπική του δικαίωση. Ο πρωθυπουργός, όμως, δεν έχει κανέναν λόγο να ακολουθήσει αυτή την τακτική. Άλλωστε, η πρόσφατη πολιτική Ιστορία του τόπου, στην οποία συμμετείχε και η οικογένειά του, αποδεικνύει περίτρανα ότι τα ειδικά δικαστήρια δεν «τελειώνουν» τους πολιτικούς αντιπάλους.

Όσοι θυμούνται την ιστορία του σκανδάλου Κοσκωτά -ενός υπαρκτού πολιτικού σκανδάλου- κατανοούν πλήρως τους κινδύνους που κρύβουν αυτές οι ιστορίες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σύρθηκε σε ειδικό δικαστήριο και δεν «καθάρισε» μόνο το όνομά του, αλλά «αναστήθηκε» και πολιτικά – παρά το γεγονός ότι αποδείχθηκε η εμπλοκή συνεργατών του στο σκάνδαλο που συγκλόνισε την Ελλάδα πριν από 30 χρόνια.

Το 1993 επέστρεψε θριαμβευτικά στην εξουσία και η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε έκτοτε για έντεκα ολόκληρα χρόνια στην αντιπολίτευση. Υπάρχει, λοιπόν, λόγος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ρισκάρει την ιστορία να επαναληφθεί;

Η απάντηση είναι απλή. Κανένας απολύτως. Αν πάλι στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουν ότι «ενορχηστρωτής» της υπόθεσης ήταν ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, η Ντόρα Μπακογιάννη -που έζησε από κοντά την υπόθεση Κοσκωτά- τους έδωσε τη λύση.

«Από την ώρα που δεν έχει ασυλία, τον κ. Παπαγγελόπουλο πρέπει να τον κρίνει η τακτική Δικαιοσύνη και να γίνει έρευνα σε βάθος για τον ρόλο του σε αυτή την υπόθεση». Τόσο απλά και τόσο εύκολα, η Ντόρα έδωσε τη λύση.

Το θέμα, πλέον, είναι άλλο. Αν ο Μητσοτάκης θα αντέξει την «έκρηξη» του Σαμαρά, που θα δει για ακόμα μία φορά μέσα σε τρεις μόλις μήνες, την προσωπική του στρατηγική να καταρρέει από ακόμα μία απόφαση του πρωθυπουργού…