Απόψεις|26.11.2018 13:32

Πραξικόπηµα ετών 45

Πάνος Θεοδωρίδης

Υπήρξε µια δοτή κυβέρνηση, που µάλιστα όρισε και νέο Σύνταγµα και, εκτός από τα πετρέλαια στον Πρίνο, δεν έπραξε κάτι το αξιοσηµείωτο, πλην της προδοσίας της Κύπρου.

Χαρακτηριστικά, όταν ο κόσµος είδε πάλι τα τανκς στον δρόµο την 25η Νοεµβρίου, αρχικά κυκλοφόρησε η φήµη πως η πτώση του Παπαδόπουλου έκρυβε πιθανή επιστροφή της δηµοκρατίας! Η ψευδαίσθηση κράτησε µερικά λεπτά της ώρας. Οι ενάντιοι στη δικτατορία µπουζουριάστηκαν και πάλι, οι διώξεις εντάθηκαν, και το κράτος παρέµεινε ανάλγητο και µυστικοπαθές. Βέβαια, µερικά τηλεγραφηµατάκια υποστήριξης δεν έλειψαν µήτε κάποιες δηµόσιες σχέσεις επωνύµων, όσο να στάξει η ουρά του γαϊδάρου.

Θυµάµαι µε ένταση τη βουβαµάρα του κόσµου, την παράξενη συµπεριφορά της αγοράς, την άρνηση να πιστέψουµε οποιαδήποτε «κυβερνητική» ανακοίνωση και  κυρίως τα ραδιόφωνα από σταθµούς του εξωτερικού που πήραν φωτιά.

Oτι κάτι σκάρωναν στην Κύπρο παρέµενε υπόνοια απαισιόδοξων. Η απελπισία ήταν γενικευµένη και ο χειµώνας µε την άνοιξη έµοιαζαν ατελείωτες εποχές. Ωσπου, µπαίνοντας ο Ιούλιος που έσκασε το πραξικόπηµα στην Κύπρο, τα κακά µαντάτα προεξοφλήθηκαν.

Αργότερα, γράφτηκαν, ακούστηκαν και διαδόθηκαν πολλά, αλλά είναι χαρακτηριστικό πως, ακόµη και σήµερα, ο θρυλούµενος «φάκελος της Κύπρου» δεν είναι δηµόσιο αγαθό προς διανοµή και περισυλλογή. ∆εν γνώρισα πάντως στη ζωή µου πιο επώδυνη περίοδο.

Απλώς, από τον Ιούλιο και δώθε, ο κόσµος εξανέστη και µιλούσε, όπως ποτέ άλλοτε. Oσο τα γεγονότα στην Κύπρο οδηγούσαν στην επιστράτευση, µαζευόµασταν σε συντροφιές µόνο και µόνο για να παρηγοριόµαστε ακούγοντας πως επίκειται πολιτική λύση, πως ο Καραµανλής θα έρθει (ίσως!) και µόνον ακούγοντας τη δήλωση Κίσινγκερ πως «επίκειται πολιτική µεταβολή στην Ελλάδα» εµπεδώσαµε πως θα υπάρξει µεταβολή. Η αναµονή µηνών έγινε αγωνία κάθε λεπτού της ώρας.

Και στις 24 Ιουλίου, ο πάταγος της κατάρρευσης, που έφερε ελπίδες και ενθουσιασµό, άργησε πολύ να χωνευτεί. Εξάλλου, η Μεταπολίτευση δεν ήταν στιγµιαίο γεγονός, αλλά µια κρίση πολλών εβδοµάδων, που την τρέξαµε µε σκεπτικισµό και ελπίδες, ανάκατα.