Οι «Αρβύλες» µυρίζουν σήψη!

Ο Μπέντζαµιν Ντισραέλι ήταν ένας από τους επιφανέστερους πρωθυπουργούς της Μεγάλης Βρετανίας που τίµησε το αξίωµά του στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Ντισραέλι εκτός από πολιτικός του Συντηρητικού Κόµµατος ήταν και εξαίρετος λογοτέχνης. Έχει γράψει λοιπόν ο «Ντίζι», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του: «Ποτέ µη ζητάς συγγνώµη γιατί φανέρωσες τα συναισθήµατά σου. Είναι σαν να ζητάς συγγνώµη για την αλήθεια».

Οι «ΑΜΑΝ τα καθάρµατα», που µεταλλάχτηκαν σε «Ράδιο Αρβύλες» τρύπιες, κακόγουστες και βορβορώδεις, ουδεµία σχέση έχουν µε τον συνετό Ντισραέλι, όµως η ρήση του τους ταιριάζει απόλυτα. Μιλούµε για τους τέσσερις παλιµπαιδίζοντες γελωτοποιούς, που ανάµεσα στα παγερά αστεία βίντεό τους συµπεριέλαβαν και καρκινοπαθή αυτοκινητιστή (υποστηρίζουν και µάλλον έχουν δίκιο ότι δεν γνώριζαν…) µε πρόβληµα στη φωνή.

Και αφού γέλασαν µε την ψυχή τους στο άκουσµα της λεπτής χροιάς του «θύµατός» τους, κατέληξαν: «Μην κολλάτε σε κλισέ πώς έχουµε στο µυαλό µας τους νταλικέρηδες»…

Ο θιγόµενος, σύµφωνα µε όσα υποστήριξε ο δικηγόρος του, προσπάθησε να µη φτάσει την υπόθεση στα δικαστήρια, ζητώντας επανόρθωση από το κανάλι και την εκποµπή των µεσηλίκων µε τα νηπιακά αστεία, αλλά εκείνοι απάντησαν ότι είναι «σατιρική εκποµπή και δεν υπήρχε πρόθεση»… Έγινε δίκη και επιδικάστηκε στον ενάγοντα το ποσόν των 100.000 ευρώ. Οι καταδικασθέντες άσκησαν έφεση κατά της απόφασης. Μην κολλάτε σε κλισέ πώς έχουµε στο µυαλό µας τον «ανδρισµό»…

Γιατί να ζητήσουν συγγνώµη άλλωστε; Επειδή φανέρωσαν τα πραγµατικά τους συναισθήµατα; Να ζητήσουν συγγνώµη για την «αλήθεια» του επιπέδου τους; Ε, όχι! Την «πλούσια ανθρωπιστική δραστηριότητα στη Σιέρα Λεόνε και σε άλλες χώρες του Τρίτου Κόσµου» που επικαλέστηκαν οι εναγόµενοι για να ελαφρύνουν τη θέση τους δεν φαίνεται να την πήρε στα σοβαρά το δικαστήριο, που καταδίκασε τους αστείους (για κλάµατα πλέον) «Αρβύλες», όπως ουδείς παίρνει πλέον στα σοβαρά τους (δήθεν) κωµωδιογράφους που κάνουν τον Σεφερλή να µοιάζει µε Μολιέρο.

Αυτοί που τελικά καταδικάζουν το µπούλινγκ σε όλες τις µορφές του είναι οι ίδιοι που ανερυθίαστα το εφαρµόζουν όποτε τους δοθεί ευκαιρία. Μα να καταδεχτούν να επανορθώσουν οι «Αριστοφάνηδες» των καιρών µας; Απαράδεκτο! Και στο κάτω κάτω: Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι είναι υπεράνθρωπο και αυτές οι τάλαινες απλές «Αρβύλες» είναι που εδώ και χρόνια µυρίζουν σήψη, ανοησία και ασυναρτησίες…