Υπόθεση Folli Follie: Ποιος θα ελέγξει τους ελεγκτές;

Έχουν χυθεί τόνοι µελάνης έως σήµερα για ένα πραγµατικά ασύλληπτο σκάνδαλο όχι µόνο σε µέγεθος αλλά και σε έκταση. Στο µεταξύ ακούµε βαρύγδουπες ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, ενώ ακόµη, αυτήν τη στιγµή που µιλάµε, δεν έχουν καν κληθεί να απολογηθούν οι βασικοί κατηγορούµενοι. Ηρθε η ώρα να το πάρουµε απόφαση: είτε επιθυµούµε να γίνουµε ένα «κανονικό» κράτος, στο πλαίσιο της πραγµατικά ευνοµούµενης «ελεύθερης οικονοµίας», ή θα ανακυκλώνουµε για πάντα τη βαλκανική µας µιζέρια.

Θυμάμαι όταν ξέσπασε στην Αµερική το σκάνδαλο της Enron ήµουν σε επαφή µε έναν δικηγόρο, τότε που είχε αρχίσει να κάνει όνοµα ως «shareholder activist», δηλαδή «ακτιβιστής» πρόµαχος των δικαιωµάτων των µετόχων, ο οποίος εκπροσωπώντας ένα ασφαλιστικό ταµείο που είχε καταστραφεί από την κατάρρευση της Enron, είχε στραφεί κατά της ελεγκτικής εταιρείας Arthur Andersen, εισηγµένης µάλιστα στο αµερικανικό Χρηµατιστήριο, και µία από τις big five τότε ελεγκτικές εταιρείες παγκοσµίως.

Η βασική του επιχειρηµατολογία και η νοµική του βάση ήταν σαφής: Τον πλέον σηµαντικό ρόλο στο Χρηµατιστήριο και στις αγορές διαδραµατίζουν οι ορκωτοί ελεγκτές: Αυτοί υποτίθεται ότι ελέγχουν υποχρεωτικά τις οικονοµικές καταστάσεις των εταιρειών, ώστε αν διαπιστώσουν παρατυπίες ή ελλείψεις ή... απάτες, να µην εκδίδουν πιστοποιητικό µε σύµφωνη γνώµη.

Ειδάλλως, οι εταιρείες αντλούν κεφάλαια από τους επενδυτές, οι οίκοι αξιολόγησης δίνουν το «πράσινο φως» για την έκδοση και διάθεση οµολόγων, και η καταστροφή, όπως µε την Enron, εξαπλώνεται.

Αποτέλεσµα; Μετά από δικαστική απόφαση, η εταιρεία υπέστη τόσο δεινές συνέπειες (αποζηµιώσεις δεκάδων εκατοµµυρίων σε επενδυτές, πρόστιµα εξίσου σηµαντικά, κυρώσεις από την αντίστοιχη Ενωση της χώρας της) που κυριολεκτικά έβαλε λουκέτο για πολλά χρόνια (η υπόθεση έλαβε χώρα το 2001), εξ ου και από... big five έγιναν... big four!

Είναι «αριστεροί» οι Αµερικανοί; Είναι υπερβολή όσα σας ανέφερα; Ακούστε τώρα λοιπόν µερικά «ευτράπελα» από αυτά που αντιµετώπισα µε την υπόθεση της Folli Follie:

α. Ο κατεξοχήν υπόλογος παραµένει ακόµη µέλος ∆Σ της εταιρείας, ανενόχλητος εδώ και ενάµιση χρόνο, χωρίς καν να έχει κληθεί σε απολογία.

β. Ο ορκωτός ελεγκτής παρείχε τις υπηρεσίες του στην εισηγµένη εταιρεία, µε διαλείµµατα, εδώ και 25 χρόνια!! (καλά διαβάσατε, ενώ ο νόµος υποτίθεται ότι περιορίζει τον συνεχόµενο έλεγχο στα 5), ενώ ο ίδιος ορκωτός επικαλείται παντελή άγνοια της αγγλικής γλώσσας!

γ. Η Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων (που ελέγχει τους ελεγκτές) ενώ διαπίστωσε τις πληµµέλειες του ελεγκτή, δεν του επέβαλε κανένα πρόστιµο!

δ. Η ασφαλιστική εταιρεία που έχει αναλάβει την ασφαλιστική κάλυψη του ορκωτού κατά τον νόµο, λέει ότι... το συµβόλαιο δεν τον καλύπτει για περίπτωση απάτης, αλλά µόνο για φορολογικά πρόστιµα... Αρα; Στην πραγµατικότητα οι ελεγκτές είναι χωρίς την ασφάλιση που προβλέπει το άρθρο 37 του Ν. 4449/2017!

ε. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι το «σκάνδαλο» της Folli Follie ξετυλίχθηκε επί 17 χρόνια, όπως ισχυρίζεται η Alvarez and Marshal που ανέλαβε τον «δικανικό έλεγχο», κάτω από τη µύτη της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της διοίκησης του Χρηµατιστηρίου. Πώς το έλεγε ο παππούς Καραµανλής; «Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκοµείο». Αν δεν αναληφθούν άµεσα πρωτοβουλίες, καινοτοµώντας και σπάζοντας συνήθειες και αλληλο-εξυπηρετήσεις δεκαετιών, η αγορά µας θα µείνει να «σαπίζει» στα θολά νερά της ανυποληψίας, µε σηµαντική επίπτωση στην προσπάθεια της χώρας να ανασάνει.