Προσλήψεις: Τα ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα

Νέοι και νέες, µε την καλύτερη κατάρτιση και εξειδίκευση, έτοιµοι/-ες να αναλάβουν µια θέση σε κάποιον τοµέα του ∆ηµοσίου και να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν, κυρίως στην Υγεία και την Παιδεία αλλά και σε άλλους σηµαντικούς για την οικονοµία και την κοινωνία τοµείς, παραµένουν στα... αζήτητα.

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι παίρνουν τη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψουν τη χώρα και να αναζητήσουν το επαγγελµατικό τους µέλλον στο εξωτερικό. Το παράδοξο είναι ότι ενώ το κράτος έχει επενδύσει πολλά σε αυτούς και τους έχει ανάγκη, αδυνατεί να τους απορροφήσει. Σε αυτό συµβάλλει σε σηµαντικό βαθµό το περιοριστικό µέτρο που µας επέβαλαν οι δανειστές, δηλαδή της µίας πρόσληψης για κάθε αποχώρηση στο ∆ηµόσιο.

Αν πραγµατικά µας ενδιαφέρει οι νέοι και οι νέες που σπούδασαν στην πατρίδα µας να µπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτήν, τότε δεν έχουµε παρά να επιδιώξουµε µε κάθε δυνατό τρόπο την παραµονή και την αξιοποίησή τους εδώ στον τόπο µας.

Η φυγή στο εξωτερικό πρέπει πάση θυσία να ανασχεθεί. Το πρόγραµµα που προωθεί ο ΟΑΕ∆ για την ανάσχεση του brain drain κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς δίνει κίνητρα σε 6.000 νέους πτυχιούχους να επιστρέψουν πίσω στην πατρίδα τους και να εργαστούν υπό ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες.

Ωστόσο, η τελευταία προσπάθεια από την κυβέρνηση για τη δηµιουργία σηµαντικού αριθµού ελεύθερων θέσεων στο ∆ηµόσιο συνάντησε πολλές και σφοδρές αντιδράσεις.

Ας αφήσουµε, λοιπόν, τα νοσοκοµεία χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές, τα σχολεία µας χωρίς δασκάλους και καθηγητές, τους οργανισµούς χωρίς υπαλλήλους.

Αυτοί που αντιδρούν πρέπει να αποδείξουν εν τοις πράγµασι ότι οι κατά καιρούς εγκωµιαστικές µεγαλοστοµίες, όπως «τόπος στα νιάτα», «οι νέοι είναι το µέλλον της χώρας», «η ελπίδα στηρίζεται στη νέα γενιά», δεν είναι υποκριτικές κορώνες και δεν επιδιώκουν απλώς τη χειραγώγηση για τους δικούς τους σκοπούς.