Το στοίχηµα της συνεργασίας για τη Θεσσαλονίκη

Σηµαντικές διεργασίες και ζυµώσεις από τα κάτω συντελούνται στη Θεσσαλονίκη, µε επίκεντρο την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Υγιείς καταστάσεις. ∆υνάµεις της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, από την Αυτοδιοίκηση και όχι µόνο, πιστεύουν πλέον ότι ήρθε η ώρα µία περιφέρεια µε επτά νοµούς και δύο εκατοµµύρια πολίτες που εισπράττει 1 δισ. 200 εκατοµµύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ, να αλλάξει χέρια.

Τι σηµαίνει αυτό πρακτικά; Οτι αναζητείται ο δρόµος για τη συγκρότηση µιας ανεξάρτητης δηµοκρατικής παράταξης µε τη συµµετοχή όλων.
Από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ έως Οικολόγους και ΚΙ∆ΗΣΟ.

Κάπως έτσι το προηγούµενο Σάββατο οι Χριστόφορος Βερναρδάκης και Μάρκος Μπόλαρης βρέθηκαν στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη να συζητούν για το πώς µπορεί να υπάρξει συνεννόηση όλων των δυνάµεων του προοδευτικού χώρου για κάθοδο κοινού υποψηφίου απέναντι στον Απόστολο Τζιτζικώστα. Στη µάζωξη πήγαν 60 στελέχη από όλους τους χώρους και φυσικά και από το Κίνηµα Αλλαγής.

Το εγχείρηµα και φαίνεται και είναι δύσκολο. Το ΚΙΝΑΛ έχει «ευλογήσει» ήδη τον Χρήστο Παπαστεργίου, προσπερνώντας τον Γιάννη Μαγκριώτη που θα ήθελε να έχει τη στήριξη του κόµµατός του, αλλά δεν την έχει. Ο Μαγκριώτης πήγε στους Λαζαριστές και ξεκαθάρισε
ότι δεν θα είναι υποψήφιος περιφερειάρχης εάν το ΚΙΝΑΛ δεν µπει στην ιστορία. Εκτός και αν η Χαριλάου Τρικούπη αλλάξει γνώµη.

Τις επόµενες ηµέρες θα ανακοινωθούν τα ονόµατα ενός συντονιστικού οργάνου που θα εντείνει τις διαβουλεύσεις για την αναζήτηση κοινού υποψηφίου. Η όλη ιστορία δεν είναι καινούργια. Ξεκίνησε το καλοκαίρι µε τον Μάρκο Μπόλαρη, που σκεπτόταν την κάθοδό του στην περιφέρεια, να βάζει στους νοµούς της λιθαράκια για κάτι νέο, προοδευτικό. Οργανώνοντας τη συνάντηση του Σαββάτου πήρε την έγκριση από το Μαξίµου να προχωρήσει και µάλιστα είχε και support από τον Επικρατείας Βερναρδάκη, ο οποίος είπε ότι µιλάει εξ ονόµατος του
πρωθυπουργού.

Ο Βερναρδάκης έκανε αυτοκριτική για τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, που περιχαρακώθηκε σε στενά κοµµατικά ψηφοδέλτια και βρέθηκε να… απολογείται στις αιτιάσεις αρκετών πασόκων πως η σκανδαλολογία δεν ευνοεί τις συνεργασίες. Σχολίασε ότι όλα αυτά είναι ζητήµατα της δικαιοσύνης. Οµως η ουσία είναι ότι στελέχη από το σύνολο του δηµοκρατικού και προοδευτικού τόξου αγωνιούν και για πρώτη φορά
έπειτα από χρόνια δείχνουν ότι µπορεί να υπάρξει συνεννόηση ακόµη και όταν η κορυφή κάνει πως δεν ακούει.