Ηλεκτρικό αυτοκίνητο, αυτοκινητοβιομηχανία και αγορά

Τα μισά από τα αυτοκίνητα που θα διαθέτει στο εμπόριο η Volvo θα είναι αμιγώς ηλεκτρικά μέχρι το 2025. Ενώ ήδη από φέτος, όλα τα μοντέλα της σουηδικής εταιρίας έχουν «κάτι» ηλεκτρικό επάνω τους, είτε για ισχυρό ηλεκτροκινητήρα που επιτρέπει την κίνηση σε πλήρως ηλεκτρική λειτουργία πρόκειται, οπότε μιλάμε για κάποιο επαναφορτιζόμενο υβριδικό, αυτό δηλαδή που αποκαλείται Plug In, μοντέλο είτε έχουμε να κάνουμε με κάποιο μικρότερο μοτέρ, βοηθητικό, που συμβάλει στη μείωση της κατανάλωσης ενός υπάρχοντος κινητήρα εσωτερικής καύσης. Ζούμε την εποχή του εξηλεκτρισμού, με τον σχετικά τίμιο όρο “electrified” να εναλλάσσεται στη διεθνή αρθρογραφία συχνά-πυκνά με τον ελαφρώς παραπλανητικό “electic” υπονοώντας και στις δύο περιπτώσεις οτιδήποτε είναι εφοδιασμένο με κάτι παραπάνω από συμβατική μίζα και «δυναμό».

Γιατί δεν είναι μόνο η Volvo. Είναι για παράδειγμα και η Opel που μέχρι το 2021 θα έχει ρίξει στην αγορά 8 «ηλεκτρικά» μοντέλα, μεταξύ των οποίων το πλήρως ηλεκτρικό Corsa που λανσάρεται φέτος. Είναι και η Honda που πάτησε φέτος πιο αποφασιστικά το ηλεκτρικό γκάζι ανακοινώνοντας ότι μέχρι το 2022 όλα τα ευρωπαϊκά μοντέλα της θα είναι επίσης «ηλεκτρικά» - τα εισαγωγικά μπαίνουν εδώ προκειμένου να παραπέμψουν στην έννοια του electrified – φέρνοντας πιο κοντά ένα στόχο που αρχικά είχε θέσει για το 2025. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ford, που πρόκειται να λανσάρει 17 «ηλεκτρικά» μοντέλα στην Ευρώπη μέχρι το 2024, από τα οποία τα 8 θα κάνουν την εμφάνισή τους μέσα στο 2019, εκτιμώντας ότι αυτά θα ξεπεράσουν το 50% των συνολικών πωλήσεων της μάρκας μέχρι το τέλος του 2022.

Η Renault λανσάροντας το καινούριο Clio δεν παραλείπει να παρουσιάζει και μια υβριδική του έκδοση, ενώ η 100% ηλεκτρική του έκδοση επί της ουσίας ήδη υπάρχει με τη μορφή του Zoe, του οποίου οι πωλήσεις έχουν προ πολλού περάσει τις 100.000 μονάδες. Από την άλλη, η σύμμαχός της Nissan μπορεί να περηφανεύεται για τις συνολικές πωλήσεις του επίσης 100% ηλεκτρικού Leaf που έχουν ξεπεράσει τις 400.000 μονάδες, από την πρώτη γενιά του μοντέλου μέχρι σήμερα, δίνοντάς του τον τίτλο του πιο καλοπουλημένου ηλεκτρικού αυτοκινήτου της αγοράς.

Είναι ακόμα και η Mercedes που χτίζοντας την ηλεκτρική της μάρκα “EQ” έριξε στην αγορά το εντυπωσιακό SUV της EQC, ενώ τα Smart φόρεσαν και αυτά το σήμα EQ βάζοντας τέλος στους θερμικούς κινητήρες. Είναι βεβαίως και οι άλλες γερμανικές εταιρίες που δίνουν ήδη το παρών στην ηλεκτρική αγορά είναι και η Fiat που επίσης ξεδιπλώνει το δικό της σχέδιο εξηλεκτρισμού – για να μην πούμε τί συμβαίνει με τους κατασκευαστές αποκλειστικά και μόνο ηλεκτρικών αυτοκινήτων, στον οποίο βέβαια πρώτη-πρώτη θα βάζαμε την πρωτοπόρο Tesla, της οποίας οι συνολικές πωλήσεις στα τέλη του 2018 είχαν ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο οχήματα. Παρόλο που τελικά απόλυτος κυρίαρχος των 100% είναι η κινεζική εταιρία Build Your Dreams, με την παραγωγή της

Ζούμε μια μεταβατική περίοδο, αυτό είναι παραπάνω από προφανές και αυτό βέβαια δεν οφείλεται στην καλή θέληση της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά σε μια νομοθεσία που έχει εξαντλήσει την αυστηρότητά της σε σχέση με τους ρύπους των αυτοκινήτων, με ενδεχομένως υπερβολικές απαιτήσεις – χωρίς βέβαια να μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι θα είναι μια θετική εξέλιξη, κάποια στιγμή στο μέλλον, να περπατάς στην Ακαδημίας χωρίς να εισπνέεις πάσης μικροσωματίδια αιθάλης, οξείδια του αζώτου, άκαυτους υδρογονάνθρακες και ενδεχομένως μικροποσότητες μονοξειδίου του άνθρακα. Την ηλεκτροκίνηση πάντοτε θετικά τη βλέπαμε… Πολύ περισσότερο που ο συνδυασμός των μετακινήσεων μηδενικών ρύπων μπορεί υπό όρους να συμβάλλει και στον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής.

Το ερώτημα είναι τώρα τί μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά για τον μέσο οδηγό-καταναλωτή.

Με δεδομένο ότι οποιοδήποτε υβριδικό αυτοκίνητο έχει εξ ορισμού κάποια συστήματα παραπάνω από ένα συμβατικό, είναι προφανές ότι φθηνότερα τα αυτοκίνητα απ’ ότι είναι σήμερα δεν πρόκειται να γίνουν. Ακόμα και στην περίπτωση των mild hybrid προτάσεων πρέπει να πληρώσεις κάτι παραπάνω, περιμένοντας να βγάλεις τα λεφτά σου από το μειωμένο χιλιομετρικό κόστος, που βεβαίως δεν μπορείς και να είσαι απολύτως βέβαιος για το πόσο χαμηλό θα είναι. Η ίδια οικονομοτεχνική προσέγγιση ισχύει και για τα plug in υβριδικά, που είναι σαφώς πιο ακριβά, ενώ στην περίπτωση αυτή ο αγοραστής πρέπει να έχει εξασφαλίσει και το πώς θα φορτίζει τη μπαταρία του αυτοκινήτου του. Φθάνοντας, τέλος, στα 100% ηλεκτρικά μοντέλα, όπως το Nissan Leaf που πωλείται κανονικά στη χώρα μας είναι βέβαιο ότι στην παρούσα φάση αυτά έχουν νόημα κυρίως για ανθρώπους «του κέντρου», που κινούνται πολύ μέσα στην πόλη και προσβλέπουν σε συνδυασμό πλεονεκτημάτων που απορρέουν ή θα προκύψουν στο μέλλον από την κατοχή και χρήση ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.

Στο μεταξύ δεν έχει νόημα να βιάζεται κανείς. Η τεχνολογία και η μαζική παραγωγή θα δώσουν τη λύση και είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο ότι θα έρθει η στιγμή που οι τιμές των ηλεκτρικών αυτοκινήτων θα προσγειωθούν…