H νέα εργασία, η 4η Βιομηχανική Επανάσταση και ο λήθαργος της Ελλάδας

Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση αφορά -µεταξύ άλλων- στην παροχή εργασίας µέσω ειδικών εφαρµογών που τις συναντάµε και στο κινητό µας, όταν για παράδειγµα θέλουµε να παραγγείλουµε φαγητό και χρησιµοποιούµε την εύκολη λύση του οδηγού που µε το µηχανάκι θα µας το µεταφέρει όπου θέλουµε, χωρίς αυτός να έχει προσληφθεί από έναν εργοδότη, χωρίς να έχει σταθερό εισόδηµα, πολύ περισσότερο χωρίς αυτός να θεωρείται καλά καλά ως εργαζόµενος.

Η 4η Βιοµηχανική Επανάσταση αφορά και στη ροµποτική τεχνολογία, που αναπτύσσεται επιθετικά και στη χώρα µας. Στην Ευρώπη και στον κόσµο, κυρίως στις χώρες που το gig economy (µικροδουλειές) γνωρίζει άνθηση, κυρίως πλέον ως βασικό εισόδηµα νέων εργαζοµένων και µεσηλίκων που διανύουν κατάσταση µακροχρόνιας ανεργίας, η συζήτηση έχει αρχίσει για τα καλά σε νοµικό, νοµοθετικό, νοµολογιακό επίπεδο, σε έναν ανοιχτό διάλογο που αφορά στον ρόλο των επιχειρήσεων, του νοµοθέτη, των συνδικάτων και της Πολιτείας στην αντιµετώπιση αυτών των νέων µορφών εργασίας.

Με τη µία άποψη που θεωρεί ότι η παραδοσιακή εργασία πλέον παύει να είναι εξαρτηµένη στις µορφές αυτές, µε την άλλη που θεωρεί χρήσιµο να εφαρµοστούν στις περιπτώσεις αυτές κανόνες του εµπορικού και του δικαίου του καταναλωτή, µε την τρίτη που θεωρεί ανάγκη να θεσπίσουµε νέους κανόνες προστασίας ή µε άλλους που υποστηρίζουν ότι µπορούµε να κρατήσουµε τη νοµοθεσία της εξαρτηµένης εργασίας στα ελάχιστα όρια προστασίας των εργαζοµένων αυτών, ο διάλογος στις χώρες γύρω µας έχει αρχίσει από καιρό και εξελίσσεται. Στην Ελλάδα διανύουµε την άνευρη αφύπνισή µας από τη µνηµονιακή περίοδο, δίχως τα θέµατα αυτά να απασχολούν ουσιαστικά τους εµπλεκόµενους.

Οι θέσεις του ΣΕΒ για το ζήτηµα αποτελούν µια βάση συζήτησης, κυρίως στη βάση των δεδοµένων που αναδεικνύουν, ενώ ελάχιστα συνδικάτα (όπως η ΟΤΟΕ στον χώρο των τραπεζών) έχουν αναδείξει το ζήτηµα για τον κλάδο τους. Εχουµε πραγµατικά αργήσει και ως κοινωνία να συνειδητοποιήσουµε ότι η εξέλιξη αυτής της Βιοµηχανικής Επανάστασης, για όσους δεν ενταχθούν στις τάξεις της, είναι ο πλήρης εξοστρακισµός τους στην ανεργία. Αυτό χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουµε, σε µια χώρα που ήδη εµφανίζει το µεγαλύτερο νούµερο µακροχρόνια ανέργων στην Ευρώπη, χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες που µάλιστα συνδέονται µε άλλες συνθήκες αγοράς εργασίας, πλέον ξεπερασµένες.