Καταλήψεις για «Μακεδονία»: Τα µπρος-πίσω της Νέας ?ηµοκρατίας

Τελικά έδωσε απαντήσεις η Νέα ∆ηµοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τα φαινόµενα που είδαµε σε κάποια γυµνάσια και λύκεια, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα; Και ναι, και όχι. Για την ακρίβεια η Νέα ∆ηµοκρατία έδωσε πολλές απαντήσεις -που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον-, αποφεύγοντας όµως το ερώτηµα που έθεσαν αυτόµατα η συγκυρία και η ειδησεογραφία: αν είναι υπέρ η κατά των καταλήψεων µε εθνικιστικό περιεχόµενο.

Για την ακρίβεια, ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας «έσπασε» το ερώτηµα σε δύο µέρη, µε προφανή στόχο να µην το απαντήσει µε ενιαίο τρόπο. Πληροφορηθήκαµε λοιπόν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως δεν θα ήθελε «σε καµία περίπτωση ο υγιής πατριωτισµός να γίνει προσάναµµα ενός στείρου και ακραίου εθνικισµού στα χέρια κάποιων επιτήδειων», εννοώντας προφανώς τη Χρυσή Αυγή.

Προσέθεσε µάλιστα τη φράση: «Θα πρέπει όλοι µαζί να βρεθούµε απέναντι σε αυτούς οι οποίοι επιδιώκουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη νέα γενιά». Επίσης µάθαµε ότι «η Νέα ∆ηµοκρατία ήταν, είναι και θα είναι πάντα απέναντι σε κάθε µορφής κατάληψη». Το τελευταίο το γνωρίζουµε πάρα πολύ καλά, εδώ και πολλά χρόνια. Από τις µαθητικές καταλήψεις του 1991, στις οποίες δολοφονήθηκε ο Νίκος Τεµπονέρας. Το νέο ποιοτικό στοιχείο που µένει να αξιολογήσουµε είναι η απέχθεια της Νέας ∆ηµοκρατίας στη «ριζοσπαστικοποίηση της νέας γενιάς».

Στη δήλωσή του ο Κ. Μητσοτάκης φρόντισε, αντί να εστιάσει στις εθνικιστικές-νεοναζιστικές απόψεις, να µιλήσει γενικώς για «ριζοσπαστικοποίηση». Εδωσε δηλαδή αρνητικό πρόσηµο σε ένα φυσικό όσο και θετικό κοινωνικό στοιχείο των νέων ανθρώπων: τη διάθεσή τους να αλλάξουν ριζικά τα πράγµατα. Ταύτισε αυτό το χαρακτηριστικό µε τη Χρυσή Αυγή, υιοθετώντας ουσιαστικά τη γνωστή «θεωρία των δύο άκρων». Προφανώς η Ν∆ θέλησε να πετύχει «µε έναν σµπάρο δυο τρυγόνια». Να ξεφύγει από τη βουβή στήριξη που παρείχε αρχικά στις εθνικιστικές κατα λήψεις, αλλά και να ανανεώσει την αντίθεσή της σε…οτιδήποτε κινείται και διεκδικεί.