Η επιστολή Χρυσοχοΐδη προς Μητσοτάκη για την αστυνομική βία που δεν υπήρξε ποτέ

Τέτοια επιστολή δεν υπάρχει. Και έχω σοβαρές αμφιβολίες ότι θα υπάρξει. Αν όμως υπήρχε, δεν θα ήταν ουσιωδώς διαφορετική από εκείνη που απέστειλε ο Νίκος Αλιβιζάτος στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Θα έλεγε περίπου τα εξής: «Κύριε πρωθυπουργέ, διαπιστώνω με λύπη μου ότι η ανάληψη υπ’ εμού του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη συμπίπτει με την αύξηση των περιστατικών αυθαίρετης αστυνομικής βίας. Η παρουσία μου στην κεφαλή του υπουργείου δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη ως άλλοθι για τέτοιου είδους απαράδεκτες συμπεριφορές. Επιβάλλεται ως εκ τούτου να λάβετε κάθε αναγκαίο μέτρο ώστε αυτές να σταματήσουν. Επί του παρόντος δεν υποβάλλω την παραίτησή μου από το υπουργείο, διότι ακόμα πιστεύω στη χρησιμότητά του».

Ισχυρίζομαι ότι δεν θα δούμε τέτοια επιστολή γιατί ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν διαθέτει ούτε την αφέλεια ούτε την ευαισθησία του Νίκου Αλιβιζάτου. Αφέλεια γιατί πίστεψε στα φιλελεύθερα τα λόγια τα μεγάλα, πίστεψε ότι μια δεξιά κυβέρνηση με έμβλημα το δόγμα «νόμος και τάξη» θα τηρούσε τον νόμο για τη διατήρηση της τάξης και ότι όλοι αυτοί -πρωθυπουργός, υπουργός, Αστυνομίαθα τον άφηναν να κάνει απερίσπαστος τη δουλειά του. Και ευαισθησία γιατί ήταν αδύνατο ο δημοκράτης καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου να ανεχθεί την παραβίαση του Συντάγματος και των ατομικών δικαιωμάτων.

Αντιθέτως ο κ. Χρυσοχοΐδης διαθέτει περίσσευμα κυνισμού και προσαρμοστικότητας. Αφού έβγαλε περίπου τρελό τον Αλιβιζάτο, ευλόγησε την Αστυνομία του. Από κοντά και άλλοι πολλοί που έσπευσαν να τον νουθετήσουν «Ελα τώρα, βιάστηκες, δεν περίμενες να ακούσεις από τον ΣΚΑΪ τι πράγματι συνέβη». Και άλλοι που θυμήθηκαν ότι ο Αλιβιζάτος έχει αριστερή ψυχούλα κατά βάθος και κακώς τον εμπιστεύτηκαν.

Αν στη θέση του γνωστού σκηνοθέτη Ινδαρέ ήταν κάποιος άγνωστος ή κάποιος από τους συνήθεις υπόπτους, θα μαθαίναμε ποτέ τι έγινε; Και πόσα συμβαίνουν και τα καλύπτουν η αστυνομική αυθαιρεσία και το πέπλο κοινωνικής αδιαφορίας και συντηρητισμού; Πολλοί νοικοκυραίοι επικροτούν τη βία της Αστυνομίας. «Γι’ αυτό μας ψηφίσατε», που θα έλεγε γλυκά ο κ. Βορίδης. Ολα αυτά -διδάσκει η Ιστορία- μέχρι να μπουκάρουν στη δική τους ταράτσα.