Ο καταληψίας και ο κληρονόµος

Όπως είναι γνωστό, τις κινητοποιήσεις αυτές τις ενορχήστρωσαν διάφορες οργανώσεις, µε προεξάρχουσα τη Χρυσή Αυγή, που επιδιώκει να στήσει πυρήνες και στα σχολεία. Οργανώθηκαν, λοιπόν, οι καταλήψεις, κάποιοι µετείχαν διότι πιστεύουν ότι «η δηµοκρατία ξεπουλάει τη Μακεδονία», κάποιοι άλλοι µετείχαν πιστεύοντας ειλικρινά ότι µάχονται για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και κάποιοι -πολύ περισσότεροι- δεν µετείχαν διότι απλώς δεν «τσίµπησαν».

Ο απολογισµός θα γίνει σύντοµα – διότι έστω και ένας µαθητής να γοητεύεται από τις χρυσαυγίτικες κραυγές, είναι ένα σοβαρό πρόβληµα για τη δηµοκρατία µας. Πόσω µάλλον αν µιλούµε για αρκετούς. Εν ολίγοις, το πρόβληµα είναι µεγάλο, έστω και αν αφορά µόνον κάποιες οµάδες µαθητών προς το παρόν… Πώς αντιµετώπισαν όµως τα κόµµατα το ζήτηµα; Η Νέα ∆ηµοκρατία καταδίκασε τις καταλήψεις των σχολείων – αλλά ο κ. Μητσοτάκης θεώρησε σωστό να προσθέσει ότι «κάποιοι έχτισαν καριέρες πάνω στις καταλήψεις». Και όλοι κατάλαβαν ότι εννοούσε τον Αλέξη Τσίπρα.

Και πώς απάντησαν τα κυβερνητικά στελέχη; «Άλλοι µπήκαν στην κοινωνική δράση µέσα από κοινωνικούς αγώνες, άλλοι ως κληρονόµοι». Και όλοι κατάλαβαν ότι στόχος ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εν ολίγοις, των οικιών υµών εµπιπραµένων, υµείς άδετε: τα δύο µεγάλα κόµµατα αντιµετώπισαν µια υπόθεση που µπορεί µεσοπρόθεσµα να έχει επιπτώσεις απερίγραπτες για ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό σαν ακόµα έναν προσωπικό καβγά µεταξύ των πολιτικών αρχηγών, που ο ένας έκανε καταλήψεις στα νιάτα του και ο άλλος γεννήθηκε µε ένα βαρύ επώνυµο.

Έτσι θα αντιµετωπιστεί το δηλητήριο που χύνει στα σχολεία η Χρυσή Αυγή; Μα, δεν χρειάζεται παρά να διαβάσει τις σχετικές ανακοινώσεις των δύο κοµµάτων ο παραπλανηµένος µαθητής που νόµισε ότι µε µία πορεία θα αλλάξει τη Συµφωνία των Πρεσπών, για να κόψει κάθε σχέση και µε Ν∆ και µε ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και µε τα υπόλοιπα κόµµατα. Και ποιος θα κερδίσει από αυτό; ∆εν θέλει ερώτηµα – αυτοί που ούτως ή άλλως καταγγέλλουν καθηµερινά όλα τα υπόλοιπα κόµµατα ότι αποτελούνται από προδότες που σε καθηµερινή βάση ξεπουλούν τη χώρα και τα δίκαιά της.  

Τα κόµµατα οφείλουν να αντιληφθούν ότι η συσπείρωση δεν κερδίζεται -έπειτα από οκτώ χρόνια µνηµονίων- µε κοκοροµαχίες και αντιπαραθέσεις επί προσωπικού. Ολα αυτά τα δικοµµατικά κόλπα, που έπιαναν στις παλιές εποχές προ της κρίσης, δεν περνάνε πια. Και το χειρότερο – ευνοούν µόνον τους εχθρούς της δηµοκρατίας.