Περί Προέδρου της Δημοκρατίας λόγος: Η αναγκαία και η ικανή συνθήκη!

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο καθρέπτης της χώρας. Δεν πρέπει να αντανακλά τις κακοδαιμονίες και αδυναμίες της, οι οποίες σε τελική ανάλυση προσδιορίζουν το προφίλ της.

Ποια είναι η αναγκαία συνθήκη που οφείλει να πληροί ένας υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πρέπει να είναι ταυτόχρονα και όχι διαζευκτικά, ενάρετος, δίκαιος, εύστροφος, μορφωμένος. Οφείλει επίσης να είναι καλός γνώστης της τέχνης που θεραπεύει ή άλλως της δουλειάς που κάνει, καθώς «Πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται», κατά τον Πλάτωνα.

Πρόσθετα, όχι όμως απαραίτητα, κερδίζει έδαφος κάθε υποψήφιος αν έχει διεθνές κύρος, είτε λόγω της επιστημονικής ή επαγγελματικής του εμβέλειας είτε λόγω κατοχής στο εξωτερικό μιας εξέχουσας θέσης, που προήλθε από εκλογή  ή κερδήθηκε από τον ίδιο εξαιτίας του αναγνωρισμένου έργου του.

Όλα αυτά όμως δεν αρκούν, γιατί ο υποψήφιος για το ύπατο αξίωμα της χώρας οφείλει να πληροί και τα κριτήρια που προσδιορίζουν την ικανή συνθήκη της εκλογής του. Αυτά προκύπτουν από τον συνδυασμό των ανωτέρω και τα πάντρεμά τους με την αποτελεσματικότητα και το θετικό ισοζύγιο στην πολιτική, την επιστημονική ή την επαγγελματική του δραστηριότητα. Από μόνες τους αυτές οι δυο συνθήκες δεν οδηγούν στα επιθυμητά αποτελέσματα.

Αν τέλος συνδυασθεί ο μη ενάρετος βίος του εκλεγέντος Πρόεδρου της Δημοκρατίας με αρνητικό ισοζύγιο αποτελεσματικότητας, τότε είμαστε άξιοι της εικόνας που θα δώσουμε τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και εξωτερικό. Επίσης, μια τέτοια επιλογή δείχνει ότι ο νέος πρόεδρος θα είναι  κατ’ εικόνα και ομοίωση αυτών που τον πρότειναν ή διαφορετικά θα επιβεβαιωθεί το σοφό ρητό κατά το οποίο «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει».

Η Ελλάδα παρουσιάζει ένα μοναδικό έλλειμμα. Είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η 67^η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη. Να υπενθυμίσουμε ότι το 2012, επί του μηχανισμού λειτουργίας της «Διαύγειας» στις κρατικές προμήθειες, η Ελλάδα άγγιξε το δικό της ζενίθ, της 92^ης πιο διεφθαρμένης χώρας. Αν από τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας ως σήμερα μειώθηκε η διαφθορά, αυτό δεν οφείλεται τόσο στους νέους μηχανισμούς του κράτους που την αποδυνάμωσαν όσο στην έλλειψη χρημάτων με σκοπό την οικονομική διαπλοκή.

Διεθνώς διασύρεται η χώρα από το εν λόγω χαρακτηριστικό της, δημιούργημα  πολιτικών συνθηκών δεκαετιών. Κάποιοι πολιτικοί μετά το 1990 έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση αυτής της… ζηλευτής αυτής θέσης στην κλίμακα της διαφθοράς. Αυτοί έπρεπε ήδη να είχαν εξοστρακιστεί.

Αδικαιολόγητος πλουτισμός διαχρονικά με θολά κριτήρια ή φαιδρές δικαιολογίες που το αναχρονιστικό σύστημα του «πόθεν έσχες» της χώρας επιτρέπει να ανθούν, δεν οδηγούν σε θετικά συμπεράσματα για τον ενάρετο βίο ατόμων, υποψηφίων για το ανώτατο αξίωμα της χώρας.

Η μη αποκάλυψη της αλήθειας δεν αποτελεί και άλλοθι αθωότητας στη συγκεκριμένη περίπτωση, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία. Όταν βοά ο τόπος για περιπτώσεις διαφθοράς και η βοή αυτή διαχέεται στον υπερθετικό βαθμό παντού, οι αποδείξεις είναι περιττές.

Αν η δικαστική εξουσία δεν κάνει καλά τη δουλειά της σε θέματα διαφθοράς των πολιτικών ιδίως, αυτό οφείλεται στο ότι είτε δεν έχει τα απαραίτητα νομικά εργαλεία, είτε γιατί κινείται σε κυκλώματα διαφόρων συμφερόντων.

Ασπίδα προστασίας της υπόληψης της χώρας παραμένει το Εθνικό Κοινοβούλιο. Έτσι, το πρόσωπο εκλογής του νέου Προέδρου μπορεί να εκμηδενίσει όλες εκείνες τις αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος, που επιτρέπουν μη ενάρετους, φαύλους και αναποτελεσματικούς πολιτικούς να διεκδικήσουν την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Οπότε ας προσέξουν οι εκλέκτορες ποιον θα ψηφίσουν, αναδεικνύοντας το άτομο με τα απαραίτητα προσόντα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι Έλληνες εντός και εκτός της χώρας μας. Ας περισωθεί λοιπόν την ύστατη ώρα της κρίσης ό,τι απέμεινε από την χαμένη μας υπόληψη.