Εμμονή στον μονόδρομο ακόμη και στη Γαλλία

Αποφυγή επιβολής νέων φόρων είναι δυνατή μόνο με ισοδύναμες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, δήλωσε προχθές Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Λεμέρ. Προφανώς πρόθεσή του ήταν να οριοθετήσει συνολικά το πεδίο διαπραγμάτευσης με τους εκπροσώπους των «Κίτρινων Γιλέκων» και των συνδικάτων, αλλά η δήλωσή του συνιστά και μια έμμεση αλλά σαφή ομολογία.

Ακόμη και σε μια χώρα με το μέγεθος και το βάρος της Γαλλίας, που είναι η δεύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη, δεν υπάρχει περιθώριο επιστροφής στην αναγκαία ανάπτυξη ώστε να αποκατασταθεί και να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή.

Δεν υπάρχει λόγω των περιορισμών στα δημοσιονομικά ελλείμματα που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας, μια σκληρή πραγματικότητα που δεν απαλύνεται ούτε εξισορροπείται από έναν κοινό προϋπολογισμό της Ευρωζώνης γύρω στα 25 δισ. ευρώ, ένα μέγεθος που καθιστά την υιοθέτησή του απλώς ένα συμβολικό βήμα, που αφήνει ελπίδες για πραγματική αναπτυξιακή πολιτική στο μέλλον.

Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας αρνείται τη λογική της επιχειρηματολογίας που λέει ότι η αύξηση των δημοσίων δαπανών οδηγεί σε αναθέρμανση και αύξηση του ΑΕΠ και στη συνέχεια σε μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Δεν πρόκειται μόνο για το βασικό επιχείρημα της Ρώμης στη διαμάχη της με τις Βρυξέλλες αλλά για τα επιχειρήματα που προέβαλαν η Γαλλία και η Γερμανία το 2003, όταν τα υπερβολικά τους ελλείμματα είχαν προκαλέσει σύγκρουση με την Κομισιόν.

Πριν από οκτώ χρόνια, ο Σαρκοζί είχε αναγάγει σε ταμπού την πλήρη εναρμόνιση της Γαλλίας με το Σύμφωνο Σταθερότητας, με το επιχείρημα ότι θα χάσει τη βαθμολογία ΑΑΑ της πιστοληπτικής της φερεγγυότητας.

Την ίδια πολιτική συνεχίζει ο Μακρόν στο όνομα της δημιουργίας κλίματος εμπιστοσύνης με τη Γερμανία που θα επιτρέψει αναπτυξιακή πολιτική σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Στην ουσία η πολιτική ελίτ της Γαλλίας ομολογεί ότι η πρόσδεση στις επιλογές της Γερμανίας είναι μονόδρομος.