Οπου µικρός κι η µοίρα του!

«Μάχη της κορυφής» το λένε οι συνάδελφοι του αθλητικού ρεπορτάζ και δίκιο έχουν. Το αυτό και µε τα κόµµατα. Πρέπει να είσαι πολύ στόκος για να µην καταλαβαίνεις ότι η «µάχη της κορυφής» αφορά αποκλειστικά και µόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα ∆ηµοκρατία. Κλεισµένο είναι το ντέρµπι, φραγµένο που λένε και τα αρρωστάκια του στοιχήµατος, στους δύο τρίτος δεν χωράει. Μάλιστα, το καταλάβαµε. Με τους υπόλοιπους όµως τι παίζει; Τι συµβαίνει µε τα µικρά και µεσαία κόµµατα και τις επιδό-
σεις τους στις εκλογές; Πάµε να τις δούµε µία µία τις περιπτώσεις, µέσα από τη σφαίρα τη µαγική του ρεπόρτερ Ξανθάκη.

Ξεκινάµε από τα ευκολάκια. Ο κόσµος να χαλάσει, θα µπει το ΚΚΕ στη Βουλή. Υπό νορµάλ συνθήκες αποκλείεται να µην µπει και το ΚΙΝΑΛ, εκτός κι αν σκάσει καµιά µεγάλη µπόµπα από Novartis µεριά. Και τότε η Φώφη δεν θα µπορεί να ψελλίσει «έχουµε ήδη κάνει κάθαρση στο κόµµα µας»! Σιγουράκι λοιπόν, αλλά κρατήστε και µια πισινή.

Οπως καλό είναι να διατηρούµε επιφυλάξεις και για τη Χρυσή Αυγή, που διατηρεί τη δυναµική της αλλά ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς της ξηµερώνει. Βλέπε τη γνωστή 
δίκη, η οποία µπορεί (ενδέχεται, λέω) να τελειώσει πριν από τις εκλογές µε συνταρακτικά αποτελέσµατα… Και πάµε στα λιµά, πάµε στα αφρόψαρα. Τον Καµµένο πολύς κόσµος τον έχει ξεγράψει. Κακώς, πολύ κακώς, διότι όπως ο Τσίπρας είναι γουίνερ, έτσι κι ο Πάνος είναι σαρβάιβορ. Συγχωρήστε µου τις αγγλικούρες, αλλά µόνο έτσι µπορώ να υπογραµµίσω το απίστευτο σερί των ΑΝΕΛ που επιβιώνουν παντός καιρού. Και µπορεί να τη βγάλουν για µία ακόµη φορά καθαρή, έστω από καραµπόλα.

Πράγµα το οποίο δεν πιστεύω ότι θα συµβεί µε το τσίρκο του Βασίλη Λεβέντη. Πάει, σώθηκε το λαδάκι του, χόρτασε µπούρδα ο κόσµος και άλλη φορά δεν νοµίζω ότι θα τους εµπιστευτεί. Ανάλογη είναι και η θέση του Ποταµιού, που βλέπει τα έδρανα µε το κιάλι. Ορατότης µηδέν και για τη δική του την περίπτωση και η οµίχλη θα γίνει ακόµη πιο πηχτή όταν οριστικοποιήσουν τις αποχωρήσεις τους οι γνωστοί ύποπτοι βουλευτές του κινήµατος!

Κι από αριστερά; Από αριστερά, λαλούν πολλοί κοκόροι και θα αργήσει να ξηµερώσει. Η ΛΑΕ είναι απασχοληµένη µε τις διασπάσεις της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι απασχοληµένη µε την ιδεολογική της καθαρότητα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι απασχοληµένη µε το βρισίδι στον Τσίπρα. Αν ενώνανε τις δυνάµεις τους, ίσως κατάφερναν να κερδίσουν απογοητευµένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ενότητα και η αριστεροσύνη έχουν πάρει διαζύγιο από την εποχή που ο «Πατερούλης» έδωσε εντολή να σφουγγαρίσουν τον Τρότσκι.

Ως εκ τούτου, εκτός Βουλής και ψηλά το κεφάλι, όλοι στους αγώνες, εµπρός για την πατρίδα κ.λπ. κ.λπ. Και πολύ τους πάει, εδώ που τα λέµε, και πολύ τους πάει... 

ΥΓ.1: Η αγωνιώδης προσπάθεια της άκρας δεξιάς για κοινή κάθοδο έσκασε ήδη σε ύφαλο. Πιο εύκολα θα συνυπάρξουν σε σουαρέ ντε γκαλά η Θύρα 13 µε τη Θύρα 7, παρά τα παλικάρια του εθνικισµού!

YΓ.2: Υπάρχει κι ο Βαρουφάκης στην εξίσωση, ρε φίλε. Σταρ, αναµφίβολα, αλλά όσον αφορά στις πιθανότητες επιτυχίας του ισχύει εκείνο που έλεγε ο Τσιφόρος: Πρώτα θα βγάλει ο ήλιος κέρατα και ύστερα θα ξαναδεί Βουλή ο Γιάνης...